იაპონიის შიგა ზღვა: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:InlandSeaZenitsubo.jpg|მინი|270პქ|იაპონიის შიდაშიგა ზღვა]]

'''იაპონიის შიდაშიგა ზღვა''', '''სეტო-ნაიკაი''', — ზღვა [[წყნარი ოკეანე|წყნარ ოკეანეში]]. ჩრდილოეთიდან და აღმოსავლეთიდან შემოსაზღვრულია კუნძულ [[ჰონსიუ]]ს დასავლეთი ნაწილის სამხრეთი ნაპირით, სამხრეთ-დასავლეთით ესაზღვრება კუნძულ [[კიუსიუ]]ს ნაპირი, სამხრეთით კუნძულ [[სიკოკუ]]ს ჩრდილოეთი ნაპირი. ზღვა მეტწილად იზოლირებულია [[იაპონიის ზღვა|იაპონიისა]] და [[ფილიპინის ზღვა|ფილიპინის ზღვებისაგან]] და მხოლოდ შეზღუდულად არის დაკავშირებული მათთან. ჩრდილოეთით ვიწრო და თხელი (10-10,5 მ) კამონის სრუტეა. [[წყნარი ოკეანე|წყნარ ოკეანეს]] უკავშირდება კიისა და ბუნგოს სრუტეებით, ხოლო [[იაპონიის ზღვა]]ს — სიმონოსეკის სრუტით. ზღვა გაჭიმულია დაახლოებით განედის მიმართულებით. კუნძულთშორისი კონტინენტური ზღვაა. სიგრძე 445 კმ, სიგანე 55 კმ, ფართობი 18 000 კმ². მაქსიმალური სიღრმე 241 მ. საშუალო სიღრმე 20-60 მ. მარილიანობა 30-34 ‰.

ზღვაში დაახლოებით 3000 კუნძულია, რომლებიც იკავებენ მისი სივრცის მნიშვნელოვან ნაწილს. კუნძულები გაყოფილია მრავალრიცხოვანი [[სრუტე]]ებით. ნაპირები ძლიერ დანაწევრებულია. ზღვის შუა ნაწილი მეტად მცირეწყლიანია. მოქცეულია [[ჩრდილოეთი ნახევარსფერო|ჩრდილოეთ ნახევარსფეროს]] სუბტროპიკულ ზონაში. წარმოადგენს [[იაპონია|იაპონიის]] უმნიშვნელოვანეს შიდაშიგა საზღვაო გზას. [[ზამთარი|ზამთარში]] აზიის მატერიკზე ვრცელდება მაღალი წნევის მდგრადი ოლქი, ხოლო [[წყნარი ოკეანე|წყნარი ოკეანის]] ჩრდილოეთ ნაწილში გავრცელებულია [[ალეუტის მინიმუმი]], რომლის ცენტრი ლოკალიზდება ალეუტის მწკვრივის აღმოსავლეთ ნაწილში. ამასთან დაკავშირებით იაპონიის შიდაშიგა ზღვის ღია სივრცეებში გაბატონებულია ჩრდილოეთ-დასავლეთის და ჩრდილოეთის ქარები (ზამთრის მუსონი), რომელთა განმეორებადობა აჭარბებს 60%-ს, ხოლო მათი სიჩქარე საშუალოდ უდრის 3-4 მ/წმ-ს (ცალკეულ თვეებში ეს მაჩვენებელი მატულობს). ნაპირების რთული [[ოროგრაფია]] შესამჩნევად ახდენს გავლენას [[ქარი|ქარების]] მიმართულებასა და სიჩქარეზე.