შალვა ამირანაშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[1922]] წელს დაამთავრა [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტი (თსუ-ის პირველი გამოშვება). [[1923]]-[[1925]] წლებში მუშაობდა [[მოსკოვი|მოსკოვსა]] და [[ლენინგრადი|ლენინგრადში]]. საქართველოში დაბრუნების შემდეგ ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას თსუ-სა და სამხატვრო აკადემიაში. თსუ-ს ხელოვნების ისტორიისა და თეორიის კათედრის გამგე ([[1925]]-იდან), [[1939]]-[[1975]] წლებში საქართველოს ხელოვნების სახელმწიფო მუზეუმის დირექტორი იყო.

ამირანაშვილი ქართული ხელოვნების ისტორიის ერთ-ერთი პირველი მკვლევარი იყო საქართველოში. იგი ითვლება აკადემიკოს [[გიორგი ჩუბინაშვილი]]ს ერთ-ერთ უახლოეს მოწაფედ. მისი განმაზოგადებელი ნაშრომები ხელოვნების აქტუალურ საკითხებს ეხება. დიდი ღვაწლი მიუძღვის ქართველი ხალხის მატერიალური კულტურის ძეგლთა დაცვისა და შეგროვების საქმეში. [[2001]] წელს მისი პირადი ბიბლიოთეკა და ნივთები [[ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრი|ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრს]] გადაეცა.<ref>[http://www.manuscript.ge/index.php?m=179 შალვა ამირანაშვილის კაბინეტი]. / ხელნაწერთა ეროვნული ცენტრის ვებ-გვერდისაიტი.</ref> დაჯილდოვდა [[ლენინის ორდენი|ლენინის ორდენით]], სამი სხვა ორდენითა და მედლებით.

[[კატეგორია: ლენინის ორდენის კავალრები]]

[[კატეგორია:დაბადებული 1899]]