ნაპირის ზონა: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

ნაპირის ზონის თანამედროვე [[რელიეფი]]ს ჩამოყალიბებაში დიდ როლს თამაშობს ზვირთცემა და მოქცევის დინებები; მათი ზემოქმედება გართულებულია ადგილობრივი კლიმატური (გაბატონებული ქარები, ყინვა, ყინულსაფარი და სხვა), ფიზიკური, ქიმიური და ბიოგენური ფაქტორებით. ნაპირის ზონის განვითარება მიმართულია წონასწორობის პროფილის (ნაპირთან ციცაბო და ფსკერისაკენ დამრეცი ჩაზნექილი მრუდი) გამომუშავებისაკენ. [[აბრაზია|აბრაზიულ ნაპირთან]] პროფილის ნაპირისპირა ნაწილი ჩაჭრილია [[დედაქანი|დედაქანებში]], ხოლო ფსკერისაკენ [[ხმელეთი]]ს ნგრევის პროდუქტებია დალექილი. [[აკუმულაცია (გეოლოგია)|აკუმულაციურ ნაპირთან]], სადაც ზღვა ტერასას ან სანაპირო ბარს ქმნის, დანალექი ქანები ნაპირისპირა ნაწილშია, ფსკერისაკენ კი პროფილი შესაძლებელია დედაქანებშიც იყოს გამომუშავებული. ნაპირის ზონის მოხაზულობა დამოკიდებულია ნატანის ნაპირის გასწვრივ

 

იქ, სადაც ნაპირის ექსპიზიციის შეცვლის გამო ნაკადი შესუსტებულია, ნატანი ნაწილობრივ ილექება და წარმოიქმნება ნაპირის ზონის აკუმულაციური ფორმები ([[ცელა]], [[ისარ]]ა, [[ზვინული]] და სხვა). თუ ნაპირისგასწვრივი ნაკადი გაძლიერდა, მაშინ შესაძლებელია ნაპირის ზონაში [[ატმოსფერული ნალექები|ნალექები]] წაირეცხოს, გაქრეს [[პლაჟი]] და დაიწყოს ნაპირის ამგები დედაქანების ნგრევა. ხშირად ამ შედეგამდე მივყავართ სამშენებლო მიზნით პლაჟიდან ნატანის არაგეგმაზომიერ გატანას.