შიდა ქართლის მხარე: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ Bot: Migrating 39 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q200047 (translate me) |
|||
ხაზი 47:
მხარის იმ ნაწილში, რომელსაც საქართველოს ცენტრალური ხელისუფლება აკონტროლებს, 373 დასახლებული პუნქტია, მათ შორის:
* [[ქალაქი]] - 5: [[გორი]], [[კასპი]], [[ქარელი]], [[ხაშური]];
* [[დაბა]] - 2: [[სურამი]], [[აგარა (დაბა)|აგარა]];
* [[სოფელი]] - 366
==გეოგრაფია==
შიდა ქართლის ჩრდილოეთით და სამხრეთით [[კავკასიონი]]სა და [[თრიალეთის ქედი|თრიალეთი]]ს მაღალი ქედებია, რომელთა მტკვრისაკენ დაშვებული განშტოებები ზეგნებს ქმნიან. გაღმამხარის მდინარეები — [[ძამა]], [[ტანა (საქართველო)|ტანა]], [[თეძამი]] და [[კავთურა]] ქვედა წელში მცირე ვაკეებს ქმნიან, ხოლო მტკვრის ჩრდილოეთით დოღლაურის, [[ტირიფონის ვაკე|ტირიფონისა]] და მუხნარის ვრცელი ველებია, რომლებსაც სერავს მდინარეები: [[ფრონე]], [[ლიახვი]], [[ლეხურა]], [[ქსანი]] და [[არაგვი]]. შიდა ქართლის მდინარეთა უმრავლესობა უძველეს დროიდანაა გამოყენებული სარწყავად.
მდინარე აღმოსავლეთ ფრონედან მდინარე არაგვამდე მტკვრის მარცხენა სანაპიროს გასწვრივ გაწოლილია [[კვერნაქები|კვერნაქის სერი]]. მისი სამხრეთი ფერდობის ფლატეებსა და ქარაფებში გამოქვაბულებია. კვერნაქის სერის სამხრეთით, მტკვრის პირას მდებარეობს აშურიანის ველი, რომელსაც უძველესი დროიდან საზამთრო საძოვრად იყენებდნენ. შრომის გარკვეული ორგანიზაციის საფუძველზე შიდა ქართლის ვრცელი დაბლობები და საზაფხულო და საზამთრო საძოვრები ქმნიდნენ ინტენსიური მიწათმოქმედებისა და მესაქონლეობის განვითარების შესაძლებლობას. შიდა ქართლის ბუნებრივმა პირობებმა და მისმა გეოგრაფიულმა მდებარეობამ განსაზღვრეს ის როლი, რომელიც ამ რეგიონმა შეასრულა ქართული სახელმწიფოებრიობის ისტორიაში.
== ადგილობრივი მმართველობა ==
| |||