მოხუცი და ზღვა: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''მოხუცი და ზღვა''' ({{lang-en|The Old Man and the Sea}}) არის— [[ერნესტ ჰემინგუეი]]ს მოთხრობა, რომელიც დაიწერა [[კუბა]]ში, [[1951]] წელს, ხოლო გამოქვეყნდა - [[1952]]-ში. ეს არის ავტორის უკანასკნელი მნიშვნელოვანი ნაწარმოები. მოთხრობისთვის ავტორსჰემინგუეის [[ნობელის პრემია]] მიანიჭეს<ref name = "TimeNobel">{{Cite journal|title=Heroes:Life with Papa |journal= [[Time (magazine)|Time]]|volume= |issue= |pages= |url=http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,857627,00.html |doi=|accessdate = 2009–12–12 | date=November 8, 1954}}</ref><ref>{{Cite web|author= |title=The Nobel Prize in Literature 1954 |url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1954/ |work= |publisher=Nobelprize.org |date= |accessdate=2009-10-04}}</ref>

კრიტიკამ სულმოთხრობამ სხვადასხვაგვარი შეფასება მისცა ამ მოთხრობასდაიმსახურა. ზოგი მასშიმას მარტოობის ტანჯვისა და ტრაგედიის სიმბოლოსსიმბოლოდ ხედავსმიიჩნევა, ზოგს კი იგი გმირობისა და მამაცობის საწყისად მიაჩნია. ეს ალეგორიული ნაწარმოებია. მოთხრობის მთავარი გმირი, მოხუცი სანტიაგო, თითქოს მართლაც განიცდის მარცხს, მთელი ოთხმოცდახუთი დღის ტანჯვისა და წანწალის შემდეგ უშველებელ თევზს გადაეყრება, რის ვაივაგლახით დაიჭერს, მაგრამ საბოლოოდ ზვიგენები წაართმევენ, თვითონ კვლავ ხელცარიელი ბრუნდება შინ, მშიერი და გაწამებული. ამის მიუხედავად, ეს მოთხრობა მაინც ადამიანის უძლეველობასა და სულის გაუტეხლობას უმღერის. მისი ფინალი მაინც საოცრად ოპტიმისტურია და ამით განსხვავდება ავტორის სხვა ნაწარმოებებისაგან. საინტერესოა თვითონ ჰემინგუეის სიტყვები ამ მოთხრობის შესახებ: {{ციტატა|ამჯერად მართლაც რომ გამიღიმა ბედმა, მოვახერხე გადმოცემა ადამიანის განცდები ისე, როგორც ჯერ არავის არ გადმოუცია. ეს იმიტომ მოვახერხე, რომ კარგ ბერიკაცსა და კარგ ბიჭს შევხვდი, - მწერლებმა კი ამ ბოლო ხანებში სულ დაივიწყეს ქვეყნად კეთილისა და კარგი რამის არსებობა"}}