დავით ერისთავი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[1867]]-[[1871]] წლებში სწავლობდა ჯერ ოდესის უნივერსიტეტში, შემდეგ პეტერბირგის სამედიცინო აკადემიაში, რომელიც არ დაუსრულებია. [[1871]]-იდან თანამშრომლობდა "დროებაში", "ტიფლისსკი ვესტნიკსა" და "ფალანგაში". [[1882]]-იდან გაზეთ "კავკაზს" რედაქტორობდა. სალიტერატურო მოღვაწეობა ლექსებითა და ფელეტონებით დაიწყო. იყო "ვეფხისტყაოსნის" ტექსტის დამდგენი კომისიის წევრი ([[1882]]), ქართული დრამატული საზოგადოების ერთ-ერთი ინიციატორი. ერისთავმა ტარგმნა და გადმოაკეთა მრავალი დრამატული ნაწარმოები. განსაკუტრებული პოპულარობა მოიპოვა მისმა ისტორიულმა პიესამ "სამშობლო" ([[1881]]), რომელსაც საფუძვლად დაედო ფრანგი დრამატურგის [[სარდი, ვიქტორიენ | ვ. სარდუს]] ამავე სახელწოდების დრამა. სარდუს სიუჟეტი ერისთავმა ბრწყინვალედ მიუსადაგა ქართულ სინამდვილეს, პიესას ეროვნული კოლორიტი კოლორიტი შესძინა და წინაპარტაგან სამშობლოსათვის ტავდადება მაგალითად დაუსახა იმდროინდელ ქართველობას. "სამშობლოს" წარმოდგენამ ([[1882]] წლის 20 იანვარს) ეროვნული მანიფესტაციის ხასიათი მიიღო.

 

ერისთავს ეკუთვნის აგრეთვე გადმოკეთებული პიესები "მეორედ გაყმაწვილება", "სადაო მფლობელობა", "დროებითი სიყვარული", "დავიდარაბა ანუ არღანი და ლეკვი", "საძაგელი" და სხვა.