იოსებ ბაქრაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''იოსებ ზოსიმეს ძე ბაქრაძე''' (დ. 1 თებერვალი/[[14 თებერვალი]], [[1850]], [[არბო|სოფ. არბო]], ახლანდელი [[გორის რაიონი]] ― გ. 14 მაისი/[[27 მაისი]], [[1904]], [[თბილისი]]), ― [[ქართველები|ქართველი]] პოეტი, პუბლიცისტი, მთარგმნელი.

[[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] [[1870-იანები|70-იანი]] წლებიდან ჟურნალ-გაზეთებში -― "დროებაში"„დროებაში“, "ივერიაში"„ივერიაში“, "მნათობსა"„მნათობსა“ და "კვალში"„კვალში“ - აქვეყნებდა ლექსებს, წერილებსა და თარგმანებს.

ბაქრაძე ქართველ ხალხოსნებთან ერთად იღვწოდა, მონაწოლეობდა სცენისმოყვარეთა წარმოდგენებში, ზრუნავდა ქართული თეატრის რეპერტუარისთვის. გ. სუნდუკიანთან ერთად თარგმნა მისი პიესები "პეპო"„პეპო“ ([[1895]]), "ხათაბალა"„ხათაბალა“, "კიდევ„კიდევ ერთი მსხვერპლი"მსხვერპლი“. მანვე თარგმნა ჯ. ბაირონის "ჩაილდ„ჩაილდ-ჰაროლდი"ჰაროლდი“ ("ივერია"„ივერია“, [[1879]]), ვ. სკოტის "აივენგო"„აივენგო“ (დაიბეჭდა ცალკე წიგნად, [[1895]], [[1938]]), ვ. ალფიერის "ვირგინია"„ვირგინია“ ([[1873]]), კ. გუცკოვის "ურიელ„ურიელ აკოსტა"აკოსტა“, ფ. შილერის "მარიამ„მარიამ სტიუარტი" ([[1892]]) და "პაცის„პაცის ჯალადობა"ჯალადობა“, ვ. პოტოს "საქართველო„საქართველო და მისი ისტორიული წარსული დრო"დრო“ (დაიბეჭდა ცალკე წიგნად, [[1894]]). ბაქრაძის ზოგი ორიგინალური თუ თარგმნილი ლექსი -― "მე„მე ქართველი ვარ!"“, "სიმღერა"„სიმღერა“ ("არც სახლი მაქვსმ არც კარი"კარი“), ჰაინეს "ტურფავ, ტურფავ"ტურფავ“ და სხვა ხალხურ სიმღერებად იქცა. ბაქრაძის ფსევდონიმებია "ი„ი. ელაქიძე"ელაქიძე“, "ი„ი. ოქრიაშვილი"ოქრიაშვილი“, "გ„გ. თენაძე"თენაძე“, "გ„გ. ციმაკურიძე"ციმაკურიძე“.