'''ფარსადან გორგიჯანიძე''' (''გიორგიჯანიძე'') (დ. [[1626]] — გ. [[1696]] ახლო ხანა), — [[ქართველები|ქართველი]] ისტორიკოსი.
==ბიოგრაფია==
აღიზარდა ქართლის მეფისმეფე [[როსტომი (ქართლის მეფე)|როსტომ]]ის კარზე. ახალგაზრდობაში რამდენჯერმე გაგზავნეს ირანში (ყაზვინი, გილანი) სხვადასხვა დავალებით. [[1656]] წელს როსტომმა, რომელიც [[შაჰი]]ს მიერ [[ისპაანი]]ს ტარუღად ([[მოურავი|მოურავად]]) იყო დანიშნული, გორგიჯანიძე თავის ნაცვლად გაგზავნსგაგზავნა ირანის დედაქალაქში. შაჰმა მხოლოდ გამაჰმადიანების შემდეგ დართო ნება გორგიჯანიძეს, შესდგომოდა ისპაანის მოურავის მოვალეობის შესრულებას. 40 წლის განმავლობაში იმყოფებოდა იგი [[აბას II]]-ისა და სულეიმანის კარის სამსახურში. ცნობილია გორგიჯანიძის თხზულება "საქართველოს„საქართველოს ისტორია"ისტორია“, რომელიც მას [[1696]] წელს დაუმთავრებია. მასში აღწერილია საქართველოს ისტორია გაქრისტიანების დროიდან [[XVII საუკუნე|XVII საუკუნის]] მიწურულამდე. განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს [[XVI საუკუნე|XVI]]-[[XVII საუკუნე|XVII]] საუკუნეების ისტორიის მომცველ ნაწილს, როგორც პირველხარისხოვან წყაროს. ნაშრომი უფრო ადრინდელი პერიოდის ამბების გადმოცემაშიც ბევრგან აზუსტებს და ავსებს ქართულ წყაროებს ("ისტორიანი„ისტორიანი და აზმანი..."“, "ჟამთააღმწერელი"„ჟამთააღმწერელი“) და, ამდენად, მნიშვნელობა ენიჭება "ქართლის„ქართლის ცხოვრების"ცხოვრების“ მეცნიერული ტექსტის დადგენისთვისაც. გარდა ქართულისა, გორგიჯანიძე სარგებლობდა სპარსული და სომხური წყაროებით. განსაკუთრებით უხვად იყენებდა სპარსელი ისტორიკოსის, ისქამდერ მუნშის, ნაშრომს.
გორგიჯანიძეს კარგად აქვს დანახული მისი დროის ირანის, საქართველოსსაქართველოსა და მეზობელი ქვეყნების ფეოდალური საზოგადოების მანკიერი მხარეები, ცდილობს ისტორიული მოვლენათა მიზეზების ახსნას და ხშირად სწორ დასკვნებს იძლევა,. გორგიჯანიძესგორგიჯანიძის თხზულება მნიშვნელოვან ცნობებს შეიცავს ირანის, ოსმალეთის, აზერბაიჯანისაზერბაიჯანისა და სომხეთის ისტორიისათვის. გორგიჯანიძე სუსტად ფლობდა ლიტერატურულ ქართულ ენას, წერდა ხალხური კილოთი. გორგიჯანიძეს ეკუთვნის აგრეთვე "ჯამი„ჯამი-აბასის"აბასის“ (მუსლიმანთა სამართლის წიგნი) ქართული თარგმანი და სხვა. ჩვენამდე მოუღწევია გორგიჯანიძის ქართულ-არაბულ-სპარსულ ლექსიკონს, იგი ერთ-ერთი უძველესი ქართულ-უცხოენოვანი ლექსიკონია.
