პერგამონის სამეფო

პერგამონის სამეფო — ძველი სახელმწიფო მცირე აზიის ჩრდილო-დასავლეთ ნაწილში (ძვ. წ. 283-133 წწ.). დედაქალაქი – პერგამონი. დამოუკიდებლ სახელმწიფოდ გამოაცხადა ფილეტერემ. ქვეყნის მოსახლეობას შეადგენდნენ მისიელები, მასდიენები, პაფლაგონიელები, ბერძნები. ბუნებრივი სიმდიდრე და ხელსაყრელი გეოგრაფიული მდებარეობა ხელს უწყობდა პერგამონის სამეფოს ეკონომიკურ აყვავებას. მთავარი ნავსადგური იყო ელეა. პერგამონის სამეფოში შემავალი ქალაქებიდან ზოგიერთი მთლიანად იყო სამეფოზე დამოკიდებული (ტეოსი, ტრალისი, ეფესო), ზოგი ავტონომიის უფლებებით სარგებლობდა (ლამფსაკოსი, მაგნესია და სხვ.). ატალიდების სამფლობელოში შემავალ ტერიტორიას მეფის მიერ დანიშნული სტრატეგები განაგებდნენ. პერგამონის სამეფოს მუდმივი ქიშპი ჰქონდა სელევკიდების სახელმწიფოსთან, მაკედონიასთან, გალატიასთან.

პერგამონის სამეფო

იხილეთ აგრეთვე

• ატალიდები

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 8, თბ., 1984. — გვ. 21.