ივანე მუშკეტოვი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ივანე ვასილის ძე მუშკეტოვი''' ([[რუსული ენა{{lang-ru|რუს]]. Мушкетов, Иван Васильевич;}} დ. [[9]]/[[21 იანვარი]] [[1850]], სტანიცა ალექსეევსკაია — გ. [[10]]/[[23 იანვარი]] [[1902]], [[პეტერბურგი]]) — რუსი [[გეოგრაფი]] და [[გეოლოგია|გეოლოგი]]. სახელგანთქმული მოგზაური. პეტერბურგის ტექნიკური უნივერსიტეტის [[პროფესორი]].

[[1872|1872 წელს]] დაამთავრა პეტერბურგის სამთო ინსტიტუტი. [[1882]] წლიდან იყო გეოლოგიური კომიტეტის უფროსი გეოლოგი. [[1872|1872 წელს]] ივანე მუშკეტოვმა გამოიკვლია [[ურალი|სამხრეთი ურალი]], [[1874]]-[[1875]] წლებში იმოგზაურა [[ტიან-შანი|ტიან-შანში]] და მდინარე [[სირდარია|სირდარიის]] ხეობაში, სადაც აღმოაჩინა [[სასარგებლო წიაღისეული]]ს რამდენიმე საბადო. [[1877]]-[[1880]] წლებში აგრძელებდა [[შუა აზია|შუა აზიის შესწავლას]] (შედეგები შეჯამებულია ნაშრომში „თურქესტანი“, ტ. 1-2, [[1866]]-[[1906]]). ფართოდ გამოიკვლია პამირ-ალაის მთათა სისტემა.

იკვლევდა ასევე [[კავკასია|კავკასიის]] გეოლოგიურ აგებულებასა და მყინვარებს, [[ქვანახშირი]]სა და [[მანგანუმი]]ს საბადოებს მდინარე [[რიონი]]ს აუზში, კავკასიის მინერალურ წყაროებს. ახლებურად წარმოადგინა გეოლოგიური კვლევის ამოცანები. დიდ ყურადღებას უთმობდა [[ტექტონიკა|ტექტონიკის]], [[სეისმოლოგია|სეისმური]] და [[გეომორფოლოგია|გეომორფოლოგიური]] პროცესების შესწავლას. სწავლობდა [[მიწისძვრა|მიწისძვრის]] მიზეზებსა და მის შედეგებს. სახელმძღვანელო „ფიზიკური გეოლოგია“ იმ დროის თვალსაჩინო ნაშრომი იყო მასალის სისრულისა და თეორიული დონის მიხედვით.