არფა (მუსიკალური საკრავი): განსხვავება გადახედვებს შორის

'''არფა''' — უძველესი საკრავი, გავრცელებული იყო [[ეგვიპტე]]ში, [[ფინიკია]]ში, ასურეთ-ბაბილონში, [[იუდეა]]ში, [[საბერძნეთი|საბერძნეთში]], [[რომი|რომში]] და [[ბიზანტია]]ში. პირველად არფა, როგორც საოპერო ორკესტრის შემადგენელი საკრავი, გამოიყენა [[გეორგ ფრიდრიხ ჰენდელი|ჰენდელმა]]. მის შემდეგ ეს საკრავი მონაწილეობს საოპერო, საბალეტო, სიმფონიური და კამერული მუსიკის შესრულებაში. 45-47 სიმიანი არფა, ფორტეპიანოს მსგავსად , სრული დიაპაზონის მქონეა. მასზე მიიღწევა სხვადასხვა სახის ჟღერადობა:არპეჯიოები, გლისანდოები, ფლაჟოლეტები, აკორდული კომპლექსები და სხვ. არფის სოლოებს არაჩვეულებრივი სინატიფე და კოლორიტულობა შეაქვს ორკესტრის ჟღერადობაში. ეს საკრავი სიმფონიურ ორკესტრში პირველად შემოიღო [[ჰექტორ ბერლიოზი|ბერლიოზმა]] „ფანტასტიკური სიმფონიის“ მეორე ნაწილში („მეჯლისზე“). ცნობილია აგრეთვე არფის ბრწყინვალე სოლოები [[პეტრე ჩაიკოვსკი|ჩაიკოვსკის]] ბალეტებში: „ყვავილების ვალსი“ - „[[მაკნატუნა|მაკნატუნიდანმაკნატუნიდან“]]“, „სცენა“ და „ადაჟიო“ — „[[გედების ტბა|გედების ტბიდანტბიდან“]]“ და „[[მძინარე მზეთუნახავი]]დან“, სოლო [[ალექსანდრე გლაზუნოვი|გლაზუნოვიგლაზუნოვის]]ს ბალეტიდან „რაიმონდა“, [[ნიკოლოზ რიმსკი-კორსაკოვი|რიმსკი-კორსაკოვის]] „ესპანური კაპრიჩიოდან“ და სხვ. ამ საკრავს ხშირად მიმართავდნენ [[კლოდ დებიუსი|დებიუსი]], [[მორის რაველი|რაველი]], [[პოლ ჰინდემიტი|ჰინდემიტი]] და სხვ.

არფა, როგორც პოპულარული ეროვნული საკრავი, იმდენადაა გავრცელებული [[ირლანდია]]ში, რომ აღიარებულია ამ ქვეყნის ემბლემად. ამიტომაა, რომ არფის გამოსახულება, კოკარდის სახით, მოთავსებულია სახელმწიფო მოხელეთა, პოლისმენებისა და სხვათა ქუდებზე. არფას იყენებენ ერთი ან ორი საკრავის სახით. გამონაკლისია [[რიხარდ ვაგნერი|ვაგნერის]] ოპერა „[[რაინის ოქრო (ოპერა)|რაინის ოქროოქრო“]]“, რომელშიც კომპოზიტორმა გამოიყენა ექვსი არფა, რათა მათი არპეჯირებული ჟღერადობით გადმოეცა ცისარტყელის გზით ღმერთების სვლა მათ სამყოფელ ვალჰალასკენ.