ვასილ მჟავანაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ვასილ პავლეს ძე მჟავანაძე''' (დ. [[7 სექტემბერი]]/[[20 სექტემბერი]], [[1902]], [[ქუთაისი]], [[საქართველო]] — გ. [[31 აგვისტო]], [[1988]], [[მოსკოვი]], [[რუსეთი]]) — [[ქართველები|ქართველი]] საბჭოთა პარტიული მოღვაწე, გენერალ-ლეიტენანტი ([[1944]]), [[სოციალისტური შრომის გმირი]] ([[1962]]). სკკპ წევრი [[1927|1927 წლიდან]]. [[1914]]-[[1924]] წლებში მუშაობდა მუშად [[ხონი|ხონში]]. [[1924|1924 წლიდან]] იყო საბჭოთა არმიაში. [[1937|1937 წელს]] დაამთავრა ლენინგრადის სამხედრო-პოლიტიკური აკადემია. [[დიდი სამამულო ომი]]ს ([[1941]]-[[1945]]) წლებში იყო შენაერთების კომისარი, არმიების სამხედრო საბჭოს წევრი. [[1945]]-[[1953]] წლებში [[ხარკოვი]]ს, [[კიევი]]სა და კარპატისპირეთის სამხედრო ოლქების სამხედრო საბჭოს წევრი. [[1953]]-[[1972]] წლებში საქართველო ცენტრალური კომიტეტის პირველი მდივანი. კურირებდა სტალინის მუზეუმის დაარსებას ქალაქ [[გორი|გორში]]. სამუშაო საქმიანობაში მისი ხელშემწყობი იყო [[ნიკიტა ხრუშჩოვი]].

 

 

ვასილ მჟავანაძე პარტიის XX, XXII-XXIV ყრილობებზე აირჩიეს სკკპ ცკ-ის წევრად. [[1957]]-[[1966]] წლებში სკკპ ცკ-ის პრეზიდიუმის წევრობის კანდიდატი. [[1966]]-[[1972]] წლებში სკკპ ცკ-ის პოლიტბიუროს წევრობის კანდიდატი. საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკის კავშირის VI-VIII მოწვევების უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი. [[1972]] წლის [[სექტემბერი|სექტემბრიდან]] გავიდა პენსიაზე. თანამდებობიდან გაათავისუფლეს სახელმწიფო კორუფციისა და ეგრეთ წოდებული „ცეხავიკებისათვის“ ხელის შეწყობის მომიზეზებით. სიცოცხლის ბოლო წლები გაატარა [[მოსკოვის ოლქი]]ს სოფელ ჟუკოვკაში. დაკრძალულია ქალაქ [[თბილისი|თბილისში]]. დაჯილდოებულია 3 [[ლენინის ორდენი]]თ, 3 [[წითელი დროშის ორდენი]]თ, სუვოროვის 1 ხარისხისა და კუტუზოვის 1 და 2 ხარისხის ორდენებით, აგრეთვე მედლებით.