'''ფლავიუს აეტიუსი''' (''Flavius Aëtius''); დ. ([[396]] - გ. [[454]]). — რომაელი მხედართმთავარი, პოლიტიკური მოღვაწე და დიპლომატი. სამგზის [[კონსული]]. მცირეწლოვან იმპერატორ [[ვალენტინიანე III]]-ის მეურვე. სიყმაწვილეში მძევლად ჰყავდა [[ვესტგუთები]]ს მეფეს [[ალარიხ I |ალარიხ I]]-ს]] და ამიტომ კარგად იცნობდა ბარბაროსთა ზნე-ჩვეულებებს. აეციუსმა შეძლო [[გალია]]ში დასახლებული გერმანული ტომების დამორჩილება და მათი წარმატებით გამოყენება [[დასავლეთ რომის იმპერია|დასავლეთ რომის იმპერიის]] ინტერესებისათვის. სარდლობდა რომაელთა და მათ მოკავშირეთა ([[ვესტგუთები]]ს, [[ფრანკები |ფრანკები]]ს, [[ბურგუნდები |ბურგუნდები]]ს) ლაშქარს [[ატილა]]ს წინაარმდეგწინააღმდეგ ბრძოლაში. [[451]] წელს [[კატალაუნის ბრძოლა|კატალაუნის მინდვრებზე]] აეციუსმა მსოფლიო-ისტორიული მნიშვნელობის გამარჯვება მოიპოვა. მისი გავლენის ზრდით შეშინებულმა იმპერატორმა [[ვალენტინიანე III]]-მ აეტიუსიაეციუსი საკუთარი ხელით მოკლა.
