რუსეთ-სპარსეთის ომი (1804-1813): განსხვავება გადახედვებს შორის

'''რუსეთ-ირანის ომი 1804-1813''' - [[1804]] წლის მაისში ირანმა ინგლისის წაქეზებით ულტიმატუმით მოსთხოვა [[რუსეთის იმპერია|რუსეთს]] [[კავკასია|კავკასიიდან]] თავისი ჯარები გაეყვანა რამეთუ ისტორიულად მიიჩნევდა თავის უფლებას კავკასიაზე, ხოლო ივნისში დაიწყო სამხედრო მოქმედება [[ერევანი|ერევნისა]] და [[განჯა|განჯის]] მიმართულებით. [[1806]] წელს რუსეთის ჯარებმა დაიკავეს [[აზერბაიჯანი]]ს დიდი ნაწილი და [[ქალაქი]] [[ბაქო]], რუსეთის სამხედრო მოქმედებები გართულებული იყო ერთდროულად წარმოებული ომებით [[რუსეთ-ოსმალეთის ომი (1806-1812)|ოსმალეთთან (1806-1812)]], [[შვეცია]]სა (1808-1809) და [[საფრანგეთ-რუსეთის ომი (1812)|საფრანგეთთან (1812 წლის სამამულო ომი)]] . [[1812]] წლის ოქტომბერში ასლანდუზთან რუსეთმა გადამწყვეტი დამარცხება მიაყენა ირანის ჯარების მთავარ ძალებს, ხოლო [[1813]] წლის 1 იანვარს დაიკავეს [[ლენქორანი]]. [[ირანი]] იძულებული იყო ოქტომბერში ხელი მოეწერა [[გულისტანის საზავო ხელშეკრულება|გულისტანის საზავო ხელშეკრულებისათვის]] (1813) შუამავლად ირანმა ინგლისის ელჩი სპარსეთში გორ ოისლი აირჩია, რომლის თანახმადაც ცნო [[დაღესტანი|დაღესტნისა]] და ჩრდილოეთ აზერბაიჯანის ნაწილის შეერთება რუსეთთან.