ფტორიფთორი წარმოადგენს ორგანიზმის სიცოცხლისუნარიანობისათვის აუცილებელ ელემენტს. ადამიანის ორგანიზმში ფტორიფთორი, ძირითადად, შედის კბილის მინანქრის ფტორაპატიტის შემადგენლობაში — Ca<sub>5</sub>F(PO<sub>4</sub>)<sub>3</sub>. არასაკმარისი რაოდენობისას ( 0,5 მგ/ლ ნაკლები სასმელ წყალში) ან ჭარბი (1 მგ/ლ მეტი) ფტორისფთორის მოხმარებისაგან ორგანიზმში შეიძლება განვითარდეს კბილის დაავადებები: კარიესი და [[ფლუოროზი]] (მინანქრის დაწინწკლულობა) და [[ოსტეოსარკომა]], შესაბამისად<ref>National Toxicology Program -ის მონაცემებით</ref>.
ფტორისფთორის მცირე შემცველობა შლის მინანქარს ფტორისფთორის გამორეცხვის ხარჯზე ფტორაპატიტიდან ჰიდროქსოაპატიტის წარმოქმნით, და პირუკუ.
[[ფაილი:Skull and crossbones.svg|left|80px]]
კარიესის პროფილაქტიკისათვის რეკომენდირებულია ფტორიანი კბილის პასტები ან ფტორირებულიფთორირებული წყლის გამოყენება (1 მგ/ლ-მდე კონცენტრაციით), ან ადგილობრივი აპლიკაციების 1-2 % ნატრიუმის ფტორიდის ან კალას ფტორიდის ხსნარებთან ერთად გამოყენება. ასეთი ქმედებებს შეუძლიათ კარიესის წარმოქმნის შესაძლებლობის შემცირება 30-50 %-ით.
შეკრული ფტორისფთორის ზღვრული დასაშვები კონცენტრაციაა<ref>ფტორიდებისა და ფტოროორგანული ნაერთების სახით</ref> სამრეწველო ფართების ჰაერში ტოლია 0,0005 მგ/ლ.
