ჰუსიტური ომები: განსხვავება გადახედვებს შორის

ჰუსიტურმა მოძრაობამ მიიღო აქტიური ხასიათი მას შემდეგ რაც [[პრაღა]]ში ჩააღწია ცნობამ იან ჰუსის ცეცხლზე დაწვის შესახებ(06.07.1415). [[ბოჰემია|ბოჰემიის]] და [[მორავია|მორავიის]] რაინდობამ და თავადობამ გამოხატა აქტიური პროტესტი ჰუსის დაწვის გამო და [[კონსტანცის კრება]]ს (სადაც მიიღეს გადაწყვეტილება ჰუსის დაწვის შესახებ) (02.09.1415) გაუგზავნა წერილი სადაც დაგმეს ჰუსის დაწვა, ეს წერილი ცნობილია ''protestatio Bohemorum''-ის სახელით. უკმაყოფილება კიდევ უფრო გაამძაფრა იმპერატორ [[სიგიზმუნდი|სიგიზმუნდის]]ს პასუხმა, რომელიც დაიმუქრა რომ დაახრჩობდა ყველა ჰუსიტს და ვიკლიფისტს.

1425 წელს დაიწყო მესამე ჯვაროსნული ლაშქრობა, მთავარ როლს ამ ლაშქრობაში ავსტრიის ერცჰერცოგი [[ალბრეხტი]] ასრულებდა. [[მორავია]]ში შეჭრილი ჯვაროსნები დამარცხდნენ და იძულებული გახდნენ უკან [[ავსტრია]]ში დაბრუნებულიყვნენ.მომდევნო წელს ჩეხურმა არმიამ პროკოფი დიდის ხელმძღვანელობით ალყა შემოარტყა ქალაქ [[უსტი-ნად-ლაბემი|უსტი-ნად-ლაბემს]] რომელიც საქსონელებს ჰქონდათ დაპყრობილი, ჰუსიტების არმია შედგებოდა დაახლოებით 25 ათასი მეომრისგან (ძირითადად ტაბორიტები და პრაღელი მოხალისეები). ქალაქში მყოფი გარნიზონის გადასარჩენად და ჩეხების უკუსაგდებად დაიძრა 15-20 ათასიანი არმია [[საქსონია|საქსონიის]], [[მეისენი|მეისენის]]ს და [[თიურინგია|თიურინგიის]] სამთავროებიდან. [[გერმანელები|გერმანელებმა]] შეუტიეს ვაგენბურგს რომელიც ხუთასი მისაბმელისგან შედგებოდა და ერთ ადგილას მისი გარღვევაც კი შეძლეს, მაგრამ ჰუსიტების კავალერიამ განახორციელა წარმატებული კონტრშეტევა და უკუაგდეს მოწინააღმდეგე. გერმანელებმა უკან დაიხიეს და დატოვეს დაახლოებით ოთხი ათასი დაღუპული.