შოტლანდიურ-გელური ენა: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
r2.7.3) (Robot: Modifying oc:Escocés to oc:Gaelic escocés
No edit summary
ხაზი 1:
[[ფაილი:ScotlandGaelicSpeakers2001.gif|მინი|შოტლანდიურად მოლაპარაკეთა გეოგრაფიული განაწილება, 2001 წლის მიხედვით]]
'''შოტლანდიური ენა''' ან '''გელური (გაელური) ენა''' (საკუთარი წოდება Gàidhlig; [[ინგლისური ენა|ინგლ.]] Gaelic ან Scottish Gaelic) — [[კელტური ენები]]ს ერთ-ერთი წარმოადგენელიწარმომადგენელი. მოსაუბრეები კელტური წარმოშობის ხალხი გელები არიან, რომლებიც ტრადიციულად მთიან შოტლანდიასა და ჰებრიდის კუნძულებზე ცხოვრობენ. გელურ ენაზე მოსაუბრეთა რაოდენობა [[შოტლანდია]]ში 58 652 ადამიანია (2001 წლის აღწერით), 500-1000 კაცამდე ცხოვრობს [[კანადა]]ში. ეს ენა არ უნდა აგვერიოს [[ანგლო-შოტლანდიური ენა|ანგლო-შოტლანდიურში]] (Scots), რომელიც [[გერმანიკული ენები|გერმანიკული ენაა]] და ახლო მონათესავეა [[ინგლისური ენა|ინგლისური ენისა]]. სწორედ ამ ენაზე წერდა [[რობერტ ბერნსი]]. ქვემო შოტლანდიაშიც ამ ენაზე საუბრობს მოსახლეობის დიდი ნაწილი.
 
== ისტორია ==
თანამედროვე შოტლანდიის ტერიტორიაზე [[კელტური ენები|კელტურ ენებზესენებზე]] საუბრობდნენ [[ბრიტები]] იყვნენ, რომლებიც შოტლანდიის დაბლობის სამხრეთით იყვნენ დასახლებულნი; ქალაქი [[ედინბურგი]]ც ნაწილობრივ მათი დაარსებულია. სწორედ თანამედროვე შოტლანდიის ტერიტორიაზე შეიქმნა ბრიტულ ენებზე არსებული ერთ-ერთი უძველესი ლიტერატურული ძეგლი - ანეირინის ”გოდოდინი”. ბრიტები შოტლანდიაში ალბათ VI საუკუნემდე გასტანდნენ, მაგრამ თანდათან ანგლოსაქსებმა სამხრეთის გავლენის ქვეშ მოაქციეს ისინი, დასავლეთიდან კი ირლანდიელებმა შეავიწროვეს, ეს უკანასკნელნი მეტწილად [[დალ -რიადა|დალ-რიადის სამეფოდან]], [[ოლსტერი]]დან იყვნენ, რომელიც კუნძულის ჩრდილოეთით იყო განთავსებული. ირლანდიელთა ბრიტანეთში გადასახლება ჯერ კიდევ IV საუკუნეში დაიწყო, თუმცა, მათი მოსახლეობა [[უელსი|უელსში]] ვერ შენარჩუნდა, შოტლანდიასა და მენის კუნძულზე კი ძირითად ეთნიკურ ბირთვად იქცა. შოტლანდიის სამხრეთდასავლეთითსამხრეთ-დასავლეთით მდებარე იონის კუნძული ირლანდიის სამღვდელოების ერთ-ერთ ცენტრად იქცა. აქ დიდი მონასტერიც ააგეს, რომელიც წმინდა კოლუმბის ან კოლუმ კილეს სახელს უკავშირდება.
 
დაახლოებით XV საუკუნის შუა წლებამდე მთიან შოტლანდიასა და ირლანდიას საერთო ლიტერატურული ტრადიცია გააჩნდათ, და შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ შოტლანდიური ენაც სწორედ ამ ხანებში იწყებს გამოცალკევებას. შოტლანდიურს კი თავის მხრივ, XVII საუკუნეში გამოეყო მენის ენა.