ექვსდღიანი ომი: განსხვავება გადახედვებს შორის

}}

 

 

== წინაპირობა ==

ომის მთავარი მიზეზი იყო არაბულ ქვეყნებსა და ისრაელს შორის დაძაბულობა, როდესაც განუწყვეტლივ ხდებოდა ისრაელში მალულად შემოპარვა და ამ ქვეყნის მოქალაქეებზე თავდასხმა, მუდმივი მუქარა არაბული ქვეხნებისა, რომლებსაც სურდათ ისრაელის განადგურება, ასევე ეგვიპტის პრეზიდენტის [[გამალ აბდელ ნასერი|ნასერის]] ბრძანებამ 6 მაისს, რომელიც მოითხოვდა ნახევარკუნძულ [[სინაის ნახევარკუნძული|სინაიდან]] საერთოშორისო ძალების გაყვანას, რის შემდეგაც ეგვიპტემ ასევე გადაუკეტა ისრაელს [[წითელი ზღვა|წითელი ზღვის]] მისადგომი, რაც აღნიშნავდა ელათის პორტის გაჩერებას. ეს იმის მერე რაც 1957 წლიდან თავისუფლად მოძრაობდა ისრაელის საზღვაო ტრანსპორტი საერთაშორისო ძალების დაკვირვებით წითელ ზღვაში. მიუხედავათ იმისა, რომ ამერიკამ და რამდენიმე სახელმწიფომ აღიარა წითელი ზღვის ნეიტრალობა, ეგვიპტის პრეზიდენტმა ნასერმა განაცხადა რომ ყოველივე გარღვევა ამ ბლოკადისა, იქნება ეგვიპტისთვის ომის დაწყების მიზეზი, სიტუაციას უფრო ამწვავებდა [[საბჭოთა კავშირი]]ს მასიური დახმარება არაბულ ქვეყნებზე, რაც უფრო მატებდა მათ თავდაჯერებულობას იმაში, რომ ისინი ძლევდნენ ისრაელს, შედეგად ისრაელის მთავრობამ მიიღო გადაწყვეტილება, რომ დასხმოდა თავს მოულოდნელად.

 

 

5 ივნისის დილას ისრაელის გამანადგურებელი თვითფრინავები აიწიენ ჰაერში და პირველი დარტყმა მიაყენეს ეგვიპტის ნახევარ კუნძულს, სადაც გაანადგურეს სამხედრო აეროდრომები, დარტყმა იმდენად მოულოდნელი და ძლიერი იყო რომ ეგვიპთის საჰაერო ძალები მთლიანად გამოვიდენ წყობიდან, რის შემდეგაც ომში ჩაერთო იორდანიაც მიუხედავდ ხუსიენ მეფის გაფრთხილებისა ისრაელის მიერ რომ შეეწყვიტა ომი, მან განაგრცო თავდასხმა ამის შემდეგ ისრაელის საჰაერო ძალებმა განახორციელეს იორდანიის წინააღმდეგაც ოპერაცია და გაათავისუფლეს აღმოსავლეთი [[იერუსალიმი]] და მიმდებარე ტერიტორიები. ასევე სირიამ პირველივე დღეებში დაიწყო მასიური არტილერიული სროლა ჩრდილოეთ ისერელის დასახლებებზე, რამაც განაპირობა ისრაელის საპასუხო დარტყმა რომელმაც გაანადგურა სირიის მეტი წილი საჰაერო ძალები, მთლიანობაში არაბულმა ქვეყნებმა პირველი დღის ომში დაკარგეს 400 მეტი სამხედრო თვითფრინავი.

ომის შემდეგ დღეებში ისრაელის ჯარმა უკვე განაგრცო ქვეითი ძალებით შეტევა და მესამე დღის ბოლოს უკვე დაიპყრო ნახევარკუნძული სინაი, (მაშინ, როცა მარტო ეს ტერიტორია 3 ჯერ დიდია ისრაელზე) ,ამის მერე საერთაშორისო ერებმა მოითხოვეს ცეცხლის შეწყვეტა, მიუხედავად წარმატებისა ისრაელი პირველი იყო ვინც დაეთანხმა ამ პირობას მაგრამ სირიამ განაგრძო ებრაული დასახლებების დაბომბვა და ასევე ცადა წარუმატებლად დაებყრო კიბუც დანი (კიბუცი ებრაული სოფლის ტიპის დასახლებაა, სადაც მაცხოვრებლებს საერთოა ქონება აქვთ) ამის შემდეგ ისრაელმა თავი მოუყარა ძალებს და გადავიდა კონტრშეტევაზე რამატა გოლანისკენ სადაც სირიის ძალები იყვნენ განლაგებული, ამ ბრძოლაში ისრაელმა დაიპყრო რამატა გოლანიც.

 

10 ივნისს ომი ისრაელის გამრჯვებით დამთავრდა. ამ დღეისათვის უკვე განადგურებული იყო მტრის 400-ზე მეტი სამხედრო თვითფრინავი, აქედან 60 ჰაერში, 500-ზე მეტი ტანკი განადგურდა რაც იყო ეს 70%-ზე მეტი მძიმე სამხედრო ტეკნიკა მთელი არაბული მოწინაღმდეგე მხარისა, ასევე ამ ომში დაიღუპა 15,000 მეტი ეგვიპტელი 5000 ტყვედ ჩავარდა, 6000 იორდანიის ჯარისკაცი და სირიის 1000 ჯარის კაცი, ისრაელმა კი 700 მეტი ჯარისკაცი დაკარგა და 2500 დაიჭრა.