ქსნის ხეობა: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
რამოდენიმე → რამდენიმე
ქონდა → ჰქონდა
ხაზი 74:
 
==მიგრაცია==
საქართველოს მძიმე ისტორიული წარსულის გამო ქსნის ხეობა სახიზრად იყო ქცეული. მტრისაგან შეწუხებული მოსახლეობა ბარიდან მთაში გარბოდა, მშვიდობის დროს კი უკან ბრუნდებოდნენ. აქედან გამომდინარე ქსნის ხეობაში მოსახლეობის გადაადგილებას სისტემატური ხასიათი ქონდაჰქონდა.
XIII საუკუნის ქსნის დამლევისათვის ქსნის ხეობაში გამოჩდნენ ოსები.
ოსები X-XII საუკუნეებში იმიერკავკასიაში ცხოვრობდნენ. XIII საუკუნეში ისინი მონღოლებმა ძლიერ შეავიწროვეს. ი.ბარბაროს ცნობით: “ოსები პირვანდელ საცხოვრებელი ადგილებიდან განდევნილ იქნენ თათართაგან (исторические известия об Аланах-Асах стр.61). “ძეგლი ერისთავთა” გვამცნობს, რომ: “იქმნა ფრიადი შფოთი ქუეყანასა ოვსეთისასა, და იქმნა ფრიადი სისხთა დათხევა მეფეთა შორის მათთა” (ქები II, Gგვ2)
ხაზი 81:
ერეკლე II-ემ როდესაც ქსნის ხეობაში მოსახლეობის აღწერა ჩაატარა, ოსების ათეულობით სოფელია უკვე დაფიქსირებული (იხ.ცხრილები) დროთა განმავლობაში ოსები მოიწევენ სამხრეთით და ერევიან ქართულ მოსახლეობას.
ქსნის ხეობაში ოსები და ქართველები მშვიდობიანად ცხოვრობენ. XX საუკუნის 90-იან წლებში მოსკოვის დიდი მცდელობის შედეგად, ოსებსა და ქართველებს შორის ურთიერთობა დაიძაბა, რის გამოც ასობით ოსმა ოჯახმა დატოვა საცხოვრებელი და ჩრდილოეთ ოსეთში გადასახლდა.
მოსახლეობის ჩასახლებას ქსნის ხეობაში ადგილი ქონდაჰქონდა XVII საუკუნეში. ირანის შაჰმა, შაჰ-აბას II-ემ 1616 წელს საქართველოდან გადაასახლა ათეულ ათასობით ადამიანი, სანაცვლოდ ასახლებდა ირანელ ტომებს. მდ. მტკვრისა და მდ.ქსნის შესართავთან არის სოფელი ციხისძირი, სადაც სწორედ შაჰის მიერ ჩასახლებული ირანელები ცხოვრობენ.
 
XVIII საუკუნეში მუხრანბატონები თავშესაფარს აძლევენ სხვადასხვა ქვეყნებიდან დევნილ ადამიანებს. მათ შეფარეს აისორები. დღეს აისორები ცხოვრობენ სოფელ ქანდაში, სოფელი როზენტალი კი გერმანელებმა ააშენეს.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ქსნის_ხეობა“-დან