აზერბაიჯანის ისტორია: განსხვავება გადახედვებს შორის

ნაციონალური მთავრობის ბოლშევიკურ ძალებთან მშვიდობიანი ჩაბარების შემდეგ, აზერბაიჯანი [[1920]] წლის 28 აპრილს საბჭოთა სოციალისტურ რესპუბლიკად გამოცხადდა. ცოტა ხანში კი ბაქოში [[1920]] წლის სექტემბერს [[აღმოსავლეთის ხალხების კონგრესი]] ჩატარდა. ფორმალურად სახელმწიფო დამოუკიდებელი იყო, მაგრამ რეალურად იგი საბჭოთა ხელისუფლების მიერ იმართებოდა მოსკოვიდან. ის სომხეთთან და საქართველოსთან ერთად [[1922]] წლის მარტში [[ამიერკავკასიის საბჭოთა ფედერაციული სოციალისტური რესპუბლიკა|ამიერკავკასიის საბჭოთა ფედერაციულ სოციალისტურ რესპუბლიკაში]] (ასფსრ) გაერთიანდა. [[1922]] წლის დეკემბერში ხელმოწერილი შეთანხმების თანახმად, ასფსრ საბჭოთა კავშირის ოთხი ძირითადი რესპუბლიკიდან ერთ-ერთი გახდა. [[1936]] წელს ასფსრ დაიშალა და იგი საბჭოთა კავშირის შიგნით სამი ცალკე რესპუბლიკად გადაიქცა.

1940ანი წლების განმავლობაში, აზერბაიჯანის სსრ საბჭოთა კავშირის გაზისა და ნავთობის ძირითადი მიმწოდებელი, განსაკუთრებით ნაცისტურ გერმანიასთან ომის დროს, მნიშვნელოვანი სტრატეგიული რეგიონი იყო. გერმანელების შეჭრამ საბჭოთა კავშირში [[1941]] წლის ივნისში, [[1942]] წლის ივლისში [[დიდი კავკასიონი|დიდ კავკასიონს]] მიაღწია, მაგრამ გერმანელებს არასდროს გადაუკვეთავთ აზერბაიჯანის საზღვარი. მრავალი აზერბაიჯანი განსხვავებული ჩინით იბრძოდა საბჭოთა არმიაში (დაახლოებით 600-800,000), აზერი [[გენერალ-მაიორი]] [[აზი ასლანოვი]] ორჯერ დააჯილდოვეს [[საბჭოთა კავშირის გმირი|საბჭოთა კავშირის გმირის]] მედლით. დაახლოებით 400,000 აზერბაიჯანელი დაიღუპა [[II მსოფლიო ომი|II მსოფლიო ომში]]. ასევე, გერმანელებს ჰქონდათ უშედეგო მცდელობები, რომ ეთანამშრომლათ ემიგრირებულ პოლიტიკურ ფიგურებთან, ყველაზე ცნობილია [[ამინ რასულზადე]].