ვიკიპედია

მეხუთე ჯვაროსნული ლაშქრობა: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1:
'''მეხუთე ჯვაროსნული ლაშქრობა''' - ''— [[ჯვაროსნული ლაშქრობები|ჯვაროსნული ლაშქრობა]], რომელიც მიმდინარეობდა [[1217]]-[[1221]] წლებში.''
 
==ისტორია==
თავდაპირველად ახალი ჯვაროსნული ლაშქრობის შესახებ განცხადება გააკეთა რომის პაპმა [[ინოკენტი III]]-მ [[1215]] წელს. ლაშქრობა უნდა დაწყებულიყო [[1217]] წელს. ამ მომენტისთვის პაპი [[ინოკენტი III]] გარდაიცვალა, თუმცა ლაშქრობის გადაწყვეტილებას მხარი დაუჭირა მისმა მემკვიდრემ [[ჰონორიუს III]]-მ.
მიუხედავად იმისა, რომ [[წმინდა რომის იმპერია|წმინდა რომის იმპერი]]ის მმართველი [[ფრიდრიხ II (პრუსია)|ფრიდრიხ II]] არ მონაწილეობდა ლაშქრობაში, ხოლო ინგლისის მეფე [[ჯონ უმიწაწყლო|იოან (ჯონ) უმიწაწყლო]] გარდაიცვალა, ლაშქრობა მაინც შედგა. [[1217]] წელს წმინდა მიწისკენ გაემართა ჯვაროსნების ანგარიშგასაწევი არმია, რომლის წინამძღოლობაც იკისრეს უნგრეთის მეფე [[ანდრაშ II]]-მ, ავსტრიის ჰერცოგი [[ლეოპოლდ VI]]-მ და მერანის ჰერცოგი [[ოტტონ I]]-მა.▼
 
საომარი ოპერაციები დუნედ მიმდინარეობდა და [[1218]] წელს მეფე ანდრაშ II სამშობლოში დაბრუნდა. მალე, წმინდა მიწაზე ჩავიდა ჯვაროსნების ახალი ნაკადი ჰოლანდიის გრაფის ვილჰელმ I-ის მეთაურობით. ჯვაროსნებმა გადაწყვიტეს თავს დასხმოდნენ [[ეგვიპტე|ეგვიპტეს]], რომელიც იმ დროისათვის მუსულმანთა ძლიერებისს მთავარ ცენტრს წარმოადგენდა წინააზიაში. ალ-ადილის ძემ - ალ-კამილმა (ალ ადილი გარდაიცვალა 1218 წელს) ჯვაროსნებს ძალზედ მომგებიანი ზავი შესთავაზა: ის თვით [[იერუსალიმი|იერუსალიმის]] დაბრუნებაზე დათანხმდა, თუმცა ეს წინადადება ჯვაროსნების მხრიდან უარყოფილი იქნა. 1218 წლის ნოემბერში ერთწლიანი ალყის შემდეგ ჯვაროსნებმა აიღეს ქალაქი [[დუმიატი]]. ჯვაროსნების ნაწილი პაპის ლეგატის პელაგიას მოწოდებით დაიძრა მანსურისაკან, თუმცა ლაშქრობა წარუმატებლად დასრულდა და ჯვაროსნებმა [[1221]] წელს ალ-კამილთან ზავი დადეს, რომლის მიხედვითაც მიიღეს თავისუფალი უკან დახევის გარანტია, თუმცა ვალდებულება აიღეს გაეთავისუფლებინათ დუმიატი და სრულად ეგვიპტე.▼
▲მიუხედავად იმისა, რომ [[წმინდა რომის იმპერია|წმინდა რომის იმპერიიმპერიის]]ის მმართველი [[ფრიდრიხ II (პრუსია)|ფრიდრიხ II]] არ მონაწილეობდა ლაშქრობაში, ხოლო ინგლისის მეფე [[ჯონ უმიწაწყლო|იოან (ჯონ) უმიწაწყლო]] გარდაიცვალა, ლაშქრობა მაინც შედგა. [[1217]] წელს წმინდა მიწისკენ გაემართა ჯვაროსნების ანგარიშგასაწევი არმია, რომლის წინამძღოლობაც იკისრეს უნგრეთის მეფე [[ანდრაშ II]]-მ, ავსტრიის ჰერცოგი [[ლეოპოლდ VI]]-მ და მერანის ჰერცოგი [[ოტტონოტონ I]]-მა.
 
საომარი ოპერაციები დუნედ მიმდინარეობდა და [[1218]] წელს მეფე ანდრაშ II სამშობლოში დაბრუნდა. მალე, წმინდა მიწაზე ჩავიდა ჯვაროსნების ახალი ნაკადი ჰოლანდიის გრაფის ვილჰელმ I-ის მეთაურობით. ჯვაროსნებმა გადაწყვიტეს თავს დასხმოდნენ [[ეგვიპტე]]ს, რომელიც იმ დროისათვის მუსულმანთა ძლიერების მთავარ ცენტრს წარმოადგენდა წინა აზიაში.
 
▲საომარი ოპერაციები დუნედ მიმდინარეობდა და [[1218]] წელს მეფე ანდრაშ II სამშობლოში დაბრუნდა. მალე, წმინდა მიწაზე ჩავიდა ჯვაროსნების ახალი ნაკადი ჰოლანდიის გრაფის ვილჰელმ I-ის მეთაურობით. ჯვაროსნებმა გადაწყვიტეს თავს დასხმოდნენ [[ეგვიპტე|ეგვიპტეს]], რომელიც იმ დროისათვის მუსულმანთა ძლიერებისს მთავარ ცენტრს წარმოადგენდა წინააზიაში. ალ-ადილის ძემ - ალ-კამილმა (ალ ადილი გარდაიცვალა 1218 წელს) ჯვაროსნებს ძალზედ მომგებიანი ზავი შესთავაზა: ის თვით [[იერუსალიმი|იერუსალიმის]]ს დაბრუნებაზე დათანხმდა, თუმცა ეს წინადადება ჯვაროსნების მხრიდან უარყოფილი იქნა. [[1218]] წლის ნოემბერში ერთწლიანი ალყის შემდეგ ჯვაროსნებმა აიღეს ქალაქი [[დუმიატი]]. ჯვაროსნების ნაწილი პაპის ლეგატის პელაგიას მოწოდებით დაიძრა მანსურისაკან, თუმცა ლაშქრობა წარუმატებლად დასრულდა და ჯვაროსნებმა [[1221]] წელს ალ-კამილთან ზავი დადეს, რომლის მიხედვითაც მიიღეს თავისუფალი უკან დახევის გარანტია, თუმცა ვალდებულება აიღეს გაეთავისუფლებინათ დუმიატი და სრულად ეგვიპტე.
 
==რესურსები ინტერნეტში==
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/მეხუთე_ჯვაროსნული_ლაშქრობა“-დან