იტო უჯრედები: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

==ისტორია==

ღვიძლის დაზიანების შემთხვევაში ITO უჯრედები გადადიან აქტივირებულ მდგომარეობაში. აქტივირებული უჯრედები გამოირჩევიან პროლიფერაციით, ქემოტაქსისით, ზომაში შემცირებით, რეტინოიდის მარაგის დაკარგვითა და უჯრედების წარმოქმნით, რომლებიც ძალიან ჰგვანან მიოფიბრობლასტებს. ისინი სეკრეტირებენ კოლაგენს(I, III, IV, V და VI) და ექსტრაცელულალური მატრიქსის სხვა პროტეინებს (ლამინინი, ჰიაულორინი, ფიბრონექტინი, პროტეოგლიკანები) რომლებიც დაზიანებულ ქსოვილს ახორცებს და შეუძლიათ ღვიძლის ციროზის გამოწვევა. ასევე აქტივირებულ ITO უჯრედებში აღინიშნება ახალი გენების არსებობაც როგორიცაა α-SMA, ICAM-1, ქემოკინები და ციტოკინები. უჯრედების აქტივაცია ნიშნავს ფიბროგენეზის ადრეული სტადიის დაწყებას და წინ უძღვის ECM ცილების გაძლიერებულ სინთეზს. ღვიძლის შეხორცების ფინალური სტადია ხასიათდება აქტივირებული ITO უჯრედების გაძლიერებული აპოპტოზით.