იოანე VI (ბიზანტია): განსხვავება გადახედვებს შორის

იოანე კანტაკუზენი დაიბადა [[კონსტანტინოპოლი|კონსტანტინოპოლში]] 1292 წელს. ის იყო მიხეილ კანტაკუზენის, [[პელოპონესი|მორეის]] მმართველის, ვაჟი. დედის, თეოდორა ანგელინა პალეოლოგინას ხაზით ის წარმოადგენდა ბიზანტიის [[პალეოლოგოსები|მმართველი დინასტიის]] შთამომავალს. მას თავისი ცოლი ეირენე ასანინაც აკავშირებდა იმპერიულ დინასტიასთან, რომელიც ნაწილობრივ როგორც პალეოლოგოსების, ასევე კომნენოსებისა და დუკების დინასტიათა შთამომავალიც იყო. იოანე იმპერატორ ანდრონიკე III-ს ახლო მეგობარი და ერთ-ერთი ძირითადი მხარდამჭერი იყო ბაბუამისის, ანდრონიკე II-ს წინააღმდეგ [[ბიზანტიის სამოქალაქო ომი(1321-1328)|ჭიდილში]]. როდესაც 1328 წელს ანდრონიკე III-მ იმპერატორის თანამდებობა დაიკავა, მან იოანეს ანდო უზენაესი საქმეთა მმართველობის თანამდებობა.[[1341]] წელს იმპერატორის გარდაცვალებისას იოანე კანტაკუზენე გახდა იმპერიის მმართველი და დაევალა მისი მცირეწლოვანი ვაჟის იოანე V პალეოლოგოსის მეურვეობა, რომელიც 9 წლისა იყო. იოანეს არ გააჩნდა იმპერიული ამბიციები და რამდენჯერმე უარი თქვა მისი მმართველობის ჟამს, ანდრონიკე III-ს შემოთავაზებებზე თანაიმპერატორად ეკურთხებინათ ის. იმპერატორის გარდაცვალების შემდეგაც არ გატეხა მან თავისი სიტყვა და დაიჟინა, რომ ტახტის კანონიერი მემკვიდრე მხოლოდ და მხოლოდ იოანე V იყო, რომელსაც [[ბიზანტიის იმპერია|იმპერიის]] კონტროლი უნდა აეღო ხელში როგორც კი სრულწლოვანი გახდებოდა. მიუხედავად ვაჟკაცური და ურყევი ერთგულებისა მომავალი იმპერატორისა და დედამისის ანა სავოიელის მიმართ, თავისმა მეგობრობამ აწ გარდაცვლილ იმპერატორთან გააღვივა [[იოანე XIV (კონსტანტინოპოლის პატრიარქი)|კონსტანტინოპოლის პატრიარქის]] და ალექსიოს აპოკავკოსის(ბიზანტიელი მხედართმთავარი და სახელმწიფო მოღვაწე) შური და დედოფლის პარანოია რომელსაც ის ტახტის უზურპატორი ეგონა. როდესაც იოანე კანტაკუზენე გაემგზავრა მორეაში, მისმა მტრებმა დრო იხელთეს, იოანე V იმპერატორად გამოაცხადეს და გასცეს კანტაკუზენეს არმიის დაშლის ბრძანება. როცა ამ ამბებმა არმიამდე მიაღწია, რომელიც დიდიმოტეიქონში(თრაკია) იმყოფებოდა, მათ იოანე კანტაკუზენე იმპერატორად გამოაცხადეს, რამაც აღნიშნა სამოქალაქო ომის დაწყება იოანესა და კონსტანტინოპოლის რეგენტთა საბჭოს შორის, რომელსაც ანა სავოიელი, პატრიარქი და აპოკავკოსი შეადგენდნენ. [[ბიზანტიის სამოქალაქო ომი(1341-1347)|სამოქალაქო ომმა]], რომელიც ამას მოყვა, 6 წელი გასტანა. ამ ომში მიწინააღმდეგე მხარეები სარგებლობდნენ სერბების, ბულგარელების, ოსმალების და ყველანაირი სახის დაქირავებული მებრძოლების დახმარებით. მხოლოდ [[ოსმალეთის იმპერია|ოსმალების]] დახმარება, რომლებთანაც იოანემ გარიგება დადო, აღმოჩნდა გადამწყვეტი და მას ომი მოაგებინა. სამოქალაქო ომის შემდეგ ბიზანტია ''იმპერია'' მხოლოდ სახელით იყო, რადგან ამ ომმა ისე გამოფიტა და დააუძლურა ის, რომ ეს პროცესი შეუქცევადი აღმოჩნდა. ამ ომის დროს ბიზანტიას მოუხდა ბულგარეთის და სერბეთის იმპერიებისთვის საგრძნობლად დიდი ფართობის ტერიტორიების დათმობა. ამის შემდეგ ბიზანტია ძლიერ იმპერიების მუდმივი წნეხის ქვეშ მოექცა, რამაც საბოლოოდ მისი დამხობა გარდაუვალი გახადა. 1348 წელს კი [[შავი ჭირი|შავი ჭირის]] ეპიდემიამ იფეთქა, რომელიც პირველად ბიზანტიას შეეხო და მოსახლეობის საკმაო ნაწილი იმსხველპლა, რის შედეგად იმპერია ფაქტიურად უმწეო გახდა.

==მმართველობა==

==ბერად აღკვეცა და გარდაცვალება==

თავისი დეპოზიციის შემდეგ კანტეკუზენე ბერად აღიკვეცა ოასაფ ქრისტოდულოსის სახელით. ის პელოპონესში გარდაიცვალა და ვაჟების მიერ დაკრძალულ იქნა [[მისტრა|მისტრაში]], [[ლაკონია|ლაკონიაში]].