სამედიცინო გეოგრაფია: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''სამედიცინო გეოგრაფია''' — [[მეცნიერება]], რომელიც შეისწავლის [[ადამიანი]]ს დაავადებათა და [[პათოლოგია|პათოლოგიურ]] მდგომარეობათა გავრცელებას, გავრცელების მიზეზებს და [[გეოგრაფიული გარემო]]ს გალვენას მოსახლეობის

 

ХХ საუკუნეში ამ დარგში მოღვაწეობდნენ დ. ზაბოლოტნი და ე. პავლოვსკი. ამ უკანსაკნელის მოძღვრება , ე. წ. ტრანსმისიურ დაავადებათა ბუნებრივი კერობრიობის შესახებ ([[1939]]) საფუძვლად დაედო ''ეპიდემიოლოგიური გეოგრაფიის'' ჩამოყალიბებას.

 

სამედიცინო გეოგრაფია შეისწავლის [[ლანდშაფტი|ბუნებრივ-ტერიტორიულ კომპლექსთა]] ზემოქმედებას მოსახლეობის ჯანმრთელობაზე (კომპონენტური სამედიცინო გეოგრაფია, სამედიცინო ლანდშაფტმცოდნეობა, სამედიცინო-გეოგრაფიული ქვეყანათმცოდნეობა), გარემოს ზემოქმედებას დაავადებათა გავრცელების სზღვრებსა და არეალების სტრუქტურაზე (ნოზოგეოგრაფია), ბუნებრივ გარემოსა და მოსახლეობის

ჯანმრთელობას შორის არსებული კავშირების ტერიტორიულ არაერთგვაროვნებას (სამედიცინო გეოგრაფიული დარაიონება); ამუშავებს სამედიცინო-გეოგრაფიული რუკების შედგნის პრინციპებსა და მეთოდებს.

სამედიცინო გეოგრაფია აქტიურად მონაწილეობს პრობლემის „ადამიანი და ბიოსფერო“ შესწავლაში. სამედიციო-გეოგრაფიული კველა საშუალებას იძლევა სხვადასხვა ტერიტორიებისათვის წინასწარ გავითვალისწინოთ [[ადამიანი]]ს ორგანიზმზე გარემოს გარდაქმნის შედეგად წარმოქმნილი ახალი ბუნებრივ-ტერიოტრიული კომპლექსების ზემოქმედების ხასიათი და შედეგები.

 

სამედიცინო-გეოგრაფიული კვლევის ორგანიზაციას ეწევა საერთშორისო გეოგრაფიული კავშირის სამედიცინო-გეოგრაფიული კომისია. სამედიცინო-გეოგრაფიული კვლევა წარმოებს მოსკოვის გეოგრაფიულ ინსტიტუტში, შორეული აღმოსავლეთის გეოგრაფიულ ინსტიტუტში (ირკუტსკი) და სხვ. სამედიცინო-გეოგრაფიული გამოკვლევები ტარდებოდა ვახუშტის გეოგრაფიულ ინსტიტუტშიც.

 

* Шошин А. А. Основы медицинской географии. М. - Л., 1962.

 

[[კატეგორია:მედიცინა]]

[[კატეგორია:გეოგრაფია]]