თედორე ტიუტჩევი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
ხაზი 5:
 
ცხოვრობდა [[მიუნხენი|მიუნხენში]] და [[ტურინი|ტულინში]]. იყო გაცნობილი [[ჰაინე, ჰაინრიხ|გეინესთან]] და [[შელლინგომთან]]. ლიტერატურ ცხოვრებაში არ მონაწილეობდა და ლიტერატორად თავს არ თვლიდა. შენახული იქნა
400-მდე მისი ლექსი, რომელის სტროფები ითქმის რუსეთში. ადრინდელი ლექსები იქმნება [[XVIII საუკუნე]] საუკუნის პოეზიის ტრადიციით. [[1830]] წლებში მის ლექსებში არის ჩადებული ძალიან ბევრი ევროპული (განსაკუთრებიდ გერმანული) რომანტიული ტრადიცია ეს ფილოსოფური ლირიკაა, რომლის მთავარი თემაა: ფიქრი სამყაროს განვითარებაზე. [[1840]] წლებში წერს რამდენიმე პოლიტიკურ სტატიას, რუსეთის და სამხრეთის ცივილიზაციის ურთიერთ გაგებაზე. [[1850]] წლებში ტიუტჩევი ქმნის სასიყვარულო ლექსებს რომლებშიც სიყვარული აზროვნდება როგორც ტრაგედია. ეს ლექსები მოგვიანებით შეერთებულია ეგრეეგრეთ წოდებულ ("დენისევსკი ციკლში)", ანუ ლექსების ციკლში, მიძღვნილი პოეტის საყვარელს ე. ა. დენისიევას. [[1860]]-[[1870]] წლებში ტიუტჩევი წერს პოლიტიკურ ლექსებს. ყველაზე განთქმული ლექსი არის: მწარე მიწვევა დუმილთან, წუხარება იმაზე რომ ერთი ადამიანი ვერასოდეს ვერ გაუგებს მეორეს. ("ნათქვამი ფიქრი - არის სიცრუე)" - ეს აფორიზმი ხშირად გამოიყენება ხშირადციტირებულ ტიუტჩევის აფორიზმებში, ასევე როგორც ("ჭკუით რუსეთს ვერ გაუგებ)" და ("ჩვენ ვერ ვიწინასწარმეტყველებთ, როგორ არითქვება ჩვენი სიტყვა)".
 
== რესურსები ინტერნეტში ==