[[სურათი:Marshall Plan.png|thumb|300px|ევროპის მონაწილე ქვეყნები, წითელი სვეტები მიანიშნებს დახმარების საერთო დონეს ქვეყნების მიხედვით.]]
'''მარშალის გეგმა''' ({{lang-en|Marshall Plan}}), ოფიციალურად '''ევროპის რეკონსტრუქციის პროგრამა''' (European Recovery Program - ERP) იყო— [[აშშ]]-ის მთავარი პროგრამა [[მეორე მსოფლიო ომი|მეორე მსოფლიო ომის]] შემდეგ [[ევროპა|ევროპის]] აღმშენებლობისთვის. ინიციატივას სახელი დაერქვაეწოდა აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის [[მარშალი, ჯორჯ|ჯორჯ მარშალისმარშალი]]ს გამოსაპატივსაცემოდ და ის ძირითადად სახ.სახელმწიფო დეპარტამენტის თანამშრომელთათანამშრომლებმა შექმნილი იყოშექმნეს, განსაკუთრებითძირითადად კი [[კლეიტონი, უილიამ|უილიამ კლეიტონისაკლეიტონი]]სა და [[კენანი, ჯორჯ|ჯორჯ კენანისკენანი]]ს მიერ.
რეკონსტრუქციის გეგმა დამუშავდა მონაწილე ევროპულ სახელმწიფოთა შეხვედრაზე [[1947]] წლის ივლისში. შეხვედრაზე [[საბჭოთა კავშირი]] და აღმ.აღმოსავლეთ ევროპის ქვეყნებიც იყვნენ მოწვეული, თუმცა [[სტალინი|სტალინმა]] ეს გეგმა საბჭოეთისთვის საშიშროებად წამოიდგინამიიჩნია და, ამგვარად, საბჭოთა ბლოკის ქვეყნები შეხვედრაზე არ დაუშვა. გეგმა ხორციელდებოდა 1947 წლის ივლისიდან დაწყებული ოთხი ფისკალური წლის განმავლობაში. ამ პერიოდში გაღებულ იქნა $13 მილიარდი [[ამერიკული დოლარი|ამ. დოლარის]]ს ღირებულების ეკონომიკური და ტექნიკური დახმარება -− რაც [[2006]] წლის კურსით $130 მილიარდი ამ.ამერიკული დოლარის ექვივალენტურია (ინფლაციის გათვალისწინებით). ეს თანხა მოხმარდა ევროპის ქვეყნებს, რომლებიც [[ევროპის ეკონომიკური თანამშრომლობის ორგანიზაცია|ევროპის ეკონომიკური თანამშრომლობის ორგანიზაციაში]] გაერთიანდა.
გეგმის განხორციელების დასასრულს, მონაწილე ქვეყნების ([[გერმანია|გერმანიის]] გამოკლებით) ეკონომიკამ მათ ომამდელ დონეს გაუსწრო. მომდევნო ორი ათწლეულის განმავლობაში დასავლეთ ევროპა განიცდისგანიცდიდა უპრეცენდენტო ზრდასაეკონომიკურ და სიმდიდრის დაგროვებასზრდას. მარშალის გეგმა ასევე მოიაზრება, როგორც [[ევროპის ინტეგრაცია|ევროპის ინტეგრაციის]] ერთ-ერთი უპირველესი ელემენტი, ვინაიდან მან მოხსნა [[ტარიფი|ტარიფები]] და სავაჭრო ბარიერები და შექმნა ინსტიტუტები ეკონომიკის კოორდინაციისთვის კონტინენტურ დონეზე. ასევემარშალის ინტეგრირებულიგეგმის შედეგი იყო ამერიკული მმართველობის ტექნიკის სისტემატური დანერგვა. ბოლო წლებში ზოგიერთი ისტორიკოსი ეჭვქვეშ აყენებს მარშალის გეგმის საერთო ეფექტურობას, თუმცა მაინც მოიაზრებს მას, როგორც პოზიტიურ და სრულიად წარმატებულ სქემას.
