იეთიმ გურჯი: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 4:
'''იეთიმ-გურჯი''' (ნამდვილი სახელი და გვარი '''იეთიმ იბრაიმის ძე დაბღიშვილი''') (დ. [[1875]], [[თბილისი]] ― გ. [[15 ივლისი]], [[1940]], იქვე), [[ქართველები|ქართველი]] სახალხო მელექსე და ლოტბარი, ძველი თბილისის აშუღური პოეზიის ერთ-ერთი საუკეთესო წარმომადგენელი.
იეთიმ-გურჯი ღარიბი ხელოსნის _ დაბაღის (მეტყევის) ოჯახში დაიბადა. მისი წინაპრები თურქეთში გადასახლებული და გამაჰმადიანებული ქართველები ყოფილან. გვარი „გურჯი“ (ქართველი) მას მერე შერქმევიათ. თბილისში ჩამოსულმა იეთიმის მამამ ცოლად მუხთელი სომეხი ქალი სარა შეირთო. მალე სომხური წესითაც მოინათლა. თავის ვაჟს მან იეთიმი დაარქვა, რაც თურქულად „ობოლს“ ნიშნავს
[[1905]]-[[1907]] წლებში იეთიმ-გურჯი [[ბაქო]]ს [[ნავთობი]]ს სარეწებში მუშაობდა. მონაწილეობდა რუსული იმპერიალიზმის წინააღმდეგ მიმართულ დემონსტრაციებში, რისთვისაც 4 წელი პატიმრობაში გაატარა. პოეტი სხვა მუშებთან ერთად დაიჭირეს და ადმინისტრაციული წესით ვოლინის გუბერნიაში გააგზავნეს, სადაც დუბნოს ციხეში მოათავსეს; ამის შემდეგ იეთიმ-გურჯი ქალაქ კრემენსკში, ტუსაღთა გამასწორებელ რაზმში იქნა გადაყვანილი. გადასახლებაში მყოფმა იეთიმმა სხვადასხვა ხელობა შეისწავლა, მათ შორის მძივების კეთება, ხატვა და სხვა. ის [[1895]] წლიდან თხზავდა ლექსებს [[ქართ.|ქართულ]], [[სომხ.|სომხურ]] და [[აზერბ.|აზერბაიჯანულ]] ენებზე. ამავე წელს დაწერა მან პოემა დაუმარცხებელი ქალის ანას შესახებ, სახელწოდებით „გმირი ანაბაჯის ლექსი“, რომელიც მის პირველ წიგნად 1909 წელს გამოიცა; მას მოჰყვა ლექსთა კრებული „ახალი მგოსანი და სიმღერები" — [[1911]] წელს, „იეთიმის ახალი ლექსები" — [[1913]], „ტანგო" — [[1914]] და სხვა. [[1928]] წელს [[გრიშაშვილი, იოსებ|იოსებ გრიშაშვილმა]], ხოლო [[1958]] წელს [[თევზაძე, ანდრო|ანდრო თევზაძემ]] გამოსცეს პოეტის „რჩეული ლექსები".▼
▲[[1905]]-[[1907]] წლებში იეთიმ-გურჯი [[ბაქო]]ს [[ნავთობი]]ს სარეწებში მუშაობდა. მონაწილეობდა რუსული იმპერიალიზმის წინააღმდეგ მიმართულ დემონსტრაციებში, რისთვისაც 4 წელი პატიმრობაში გაატარა
იეთიმ-გურჯის ლექსები უმთავრესად [[სიმღერა|სიმღერების]] სახით ვრცელდებოდა, რომლებსაც თვითონვე ქმნიდა და ასრულებდა. მის პოეზიაში ასახულია ქალაქის მუშების, ხელოსნების, წვრილი ვაჭრებისა და გლეხობის ცხოვრება, ძველთბილისური [[ბოჰემა]].
{{ესკიზი-ბიოგრაფია}}
|