ქალკედონის საეკლესიო კრება: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:Council Trent.jpg|მინი|600პქ|ქალკედონის მსოფლიო საეკლესიო კრება, [[რენესანსი]]ს პერიოდის ჩანახატი]]

'''ქალკედონის მსოფლიო საეკლესიო კრება''' – [[მართლმადიდებლობა|მართლმადიდებლების]] მიერ აღიარებული მეოთხე [[მსოფლიო საეკლესიო კრება]]. გაიმართა [[451]] წელს [[მარკიანე (ბიზანტია)|მარკიანე]]ს ([[450]]-[[457]]) ზეობისას ქალაქ [[ქალკედონი|ქალკედონში]], [[რომის პაპი]]ს [[ლეო I|ლეო I-ის]] მოწვევით. მასში 630 ეპისკოპოსი მონაწილეობდა. კრებას უნდა განეხილა [[დიოფიზიტობა|დიოფიზიტობისა]] და [[მონოფიზიტობა|მონოფიზიტობის]] საკითხი, სინადვილეში კი იგი რომის პაპისა და [[კონსტანტინოპოლი]]ს საპატრიარქოს შორის შენიღბული ბრძოლის ნაწილი იყო.

ქრისტიანულ ეკლესიაში, განსაკუთრებით მძაფრი იყო დავა [[იესო ქრისტე]]ს ბუნების შესახებ, რომელიც სხვადასხვა მწვალებლობის საფუძველი გახდა. [[V საუკუნე|V საუკუნის]] შუა ხანებში [[ალექსანდრია]]ში წარმოიშვა ახალი მიმდინარეობა – [[მონოფიზიტობა]]. მონოფიზიტები ქრისტეს ადამიანურ საწყისს უარყოფდნენ და მასში მხოლოდ ღვთაებრივ ბუნებას აღიარებდნენ. ქალკედონის მსოფლიო საეკლესიო კრებამ, [[451]] წელს დაგმო მონოფიზიტობა და აღიარა ქრისტეში ღვთაებრივისა და ადამიანურის განუყოფლობა – დიოფიზიტობა.

 

 

ქალკედონის კრებამ კონსტანტინოპოლს, როგორც იმპერიის დედაქალაქს, განსაკუთრებული უფლებები მიანიჭა. იგი [[რომი]]ს თანასწორ ქალაქად გამოცხადდა, ხოლო კონსტანტინოპოლის საპატრიარქომ მეორე ადგილი დაიკავა რომის შემდეგ.