ეფრემ II (კათოლიკოს-პატრიარქი): განსხვავება გადახედვებს შორის

მისი უწმიდესობა და უნეტარესობა '''ეფრემ II''' (ერისკაცობაში ''გრიგოლ შიოს ძე სიდამონიძე'') (*დ. [[19 ოქტომბერი]], [[1896]] ― †გ. [[7 აპრილი]], [[1972]]), — [[ქართველები|ქართველი]] სასულიერო და საზოგადო მოღვაწე, [[საქართველო|სრულიად საქართველოს]] [[კათოლიკოსი|კათოლიკოს-პატრიარქი]] და [[მცხეთა]]-[[თბილისი]]ს მთავარეპისკოპოსი [[1960]]-[[1972]] წლებში.

[[1918]] წელს დაამთავრა [[თბილისი]]ს სასულიერო სემინარია, [[1925]] წელს - [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტის სიტყვიერების განყოფილება. [[1922]] წელს აღიკვეცა ბერად. [[1927]]-იდან წლიდან იყო [[ნიკორწმინდა|ნიკორწმინდის]] ეპისკოპოსი. [[1944]]-იდან ეკავა [[ქუთაისი|ქუთაის]]-გაენათის კათედრა. [[1946]]-იდან მიტროპოლიტი. [[1952]]-იდან განაგებდა [[ბათუმი|ბათუმ]]-შემოქმედისა და [[ჭყონდიდი]]ს ეპარქიებს. [[1960]]-იდან სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი და მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი.

იყო მსოფლიო საეკლესიო საბჭოს წევრი. მინიჭებული ჰქონდა ღვთისმეტყველების დოქტორის სამეცნიერო ხარისხი. მის კალამს ეკუთვნის ნაშრომები ქართული მართლმადიდებელი სამოციქულო ეკლესიის ისტორიის დარგში.

დაკრძალულია თბილისში, [[სიონი (ტაძარი)|სიონის საკათედრო ტაძარში]].