ბესარიონი (ბარათაშვილ-ორბელიშვილი): განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ბესარიონი''' (ბარათაშვილ-ორბელიშვილი) (გ. [[1737]]), აღმოსავლეთ [[საქართველო]]ს [[კათოლიკოს-პატრიარქი]] [[1723]] და [[1725]]-[[1737]] წლებში, სასულიერო მწერალი. [[1680]]-[[1723]] წლებში იყო დავით-გარეჯის [[იოანე ნათლისმცემელი|იოანე ნათლისმცემლის]] მონასტრის მღვდელი. როდესაც [[თბილისი|თბილისში]] ოსმალები შემოვიდნენ და კათოლიკოსი [[დომენტი IV|დომენტი]] ლორეს ციხეში გაიხიზნა, ქართლის გამგებელმა იესემ კათოლიკოსად დასვა ([[1723]]). ოსმალებმა მალე დააბრუნეს დომენტი, მაგრამ ის ოსმალეთში გაემგზავრა და კათოლიკოსად ისევ ბესარიონი დადგა. იგი ენერგიულად ეძებდა ოსმალთა უღლისაგან [[საქართველო]]ს გათავისუფლების გზას, სთხოვდა ასტრახანში მყოფ [[ვახტანგ VI|ვახტანგ VI-ს]] საქართველოში ჩამოსულიყო და სათავეში ჩასდგომოდა ქვეყანას. ბესარიონი გარეჯის ლიტერატურული სკოლის ერთ-ერთი აქტიური მოღვაწე იყო. მას მიეწერება ქართული "ჰაგიოგრაფიული კრებული"-ს II რედაქცია: დომენტი კათოლიკოსის ინიციატივით შედგენილი ადრინდელი კრებული ბესარიონმა შეავსო ახალი თხზულებებით (რაჟდენ პირველმოწამის, ლუარსაბ მეფის, [[ჩოლოყაშვილი, ბიძინა|ბიძინა ჩოლოყაშვილის]], შალვა და ელიზბარ ერისთავების ცხოვრებანი). ბესარიონს მნიშვნელოვანი წვლილი მიუძღვის ქართული ლიტურგიკული და პოლემიკური მწერლობის განვითარებაშიც. სლავურ-რუსულ პროლოგ-სვინაქსარების მიხედვით მან შეადგინა "სადღესასწაულო"-ს ახალი რედაქცია. საქართველოში მართლმადიდებლური რწმენის დასაცავად კათოლიკობისა და კათოლიკური ეკლესიის წინააღმდეგ დაწერა პოლემიკურ-დოგმატიკური თხზულება "გრდემლი".

 

==ლიტერატურა==