ანალიზური ენები: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მNo edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 1:
{{ენათმეცნიერება}}
:''არ შეგეშალოთ [[იზოლირებადი ენები|იზოლირებად ენებში]]''
'''ანალიზური ენები''' — ისეთი ტიპის ენები, რომლებშიც სიტყვათა შორის გრამატიკული მიმართებები გამოიხატება დამხმარე სიტყვებისა და ნაწილკაკების მეშვეობით ან სიტყვათა თანმიმდევრობით (მაგ. [[შემასმენელი|შემასმენლისა]] და [[ქვემდებარე|ქვემდებარის]] ინვერსია კითხვით ფრაზაში) და არა თვით სიტყვათა ფორმაცვალებით(შდრ. [[სინთეზური ენები]])<ref name="ქსე">{{ქსე|1|423||არა}}</ref>.
ხაზი 7:
მაგალითად ფრანგულ ენას ბრუნვის აფიქსები არ აქვს, მათი ფნქციით იხმარება წინდებულები: მიცემითისთვის ''a'' ('''a''' la table), ნათესაობისთვის ''de''('''de''' la table).
ასევე, ზმნის პირს გადმოსცემს ნაცვალსახზელები და არა პირის ნიშნები: ''je parle''(მე ვლაპარაკობ), ''il parle''(ის ლაპარაკობს). სუბიექტს ობიექტისგან ადგილი განასხვავებს. მაგალითად, ''Paul aime Jean'' ნიშნავს ''პოლს უყვარს ჟანი'', ხოლო ''Jean aime Paul'' კი— ''ჟანს უყვარს პოლი''. ანალიზური ენებში შეიძლება დადასტურდეს აფიქსებით ნაწარმოები ფორმებიც. მაგალითად, ფრანგულში მრავლობითის მესამე და მეორე პირი ზმნასია გარჩეული: ''nous parlons''(ჩვენ ვლაპარაკობთ), ''vous parlez''(თქვენ ლაპარაკობთ). შეიძლება მოხდეს პირიქითაც, არაანალიზურში შეგვხვდეს ანალიზური წარმოება. ენის ტიპს წყვეტს ის თუ რომელი ტიპის ნიშნები ჭარბობს ენის მთელ სტრუქტურაში.
==იხილეთ აგრეთვე==
*[[სინთეზური ენები]]
*[[პოლისინთეზური ენები]]
*[[იზოლირებადი ენები]]
==სქოლიო==
| |||