'''ანალიზური ენები''' — ისეთი ტიპის ენები, რომლებშიც სიტყვათა შორის გრამატიკული მიმართებები გამოიხატება დამხმარე სიტყვებისა და ნაწილკაკების დახმარებითმეშვეობით ან სიტყვათა თანმიმდევრობით (მაგ. [[შემასმენელი|შემასმენლისა]] და [[ქვემდებარე|ქვემდებარის]] ინვერსია კითხვით ფრაზაში) და არა თვით სიტყვათა ფორმაცვალებით(შდრ. [[სინთეზური ენები]])<ref name="ქსე">{{ქსე|1|423||არა}}</ref>.
ანალიზურია [[ინგლისური ენა|ინგლისური]], [[ფრანგული]], ახალი სპარსული, [[ჩინური ენა|ჩინური]] და [[ვიეტნამური ენა|ვიეტნამური]] ენები წარმოადგენს.
[[მორფოლოგიური ტიპოლოგია|მორფოლოგიური ტიპოლოგიის]] მიხედვით '''ანალიზური''' ანუ '''იზოლირებადია''' ენები, რომლებშიც [[მორფემა|მორფემები]] ცალ-ცალკე, ერთმანეთისგან იზოლირებულად არსებობს. აქედან გამომდინარე ყოველი იზოლირებული სიტყვა მორფემას წარმოადგენს. ამრიგად, თითოეული იზოლირებული სიტყვა გრამატიკული მნიშვნელობის მატარებელი [[აფიქსი]]ა, რომელიც ლექსიკური მნიშვნელობის სიტყვის გარეთ დგას. გრამატიკული კატეგორიები განისაზღვრება სიტყვათა თანმიმდევრობით (მაგ. [[შემასმენელი|შემასმენლისა]] და [[ქვემდებარე|ქვემდებარის]] ინვერსია კითხვით ფრაზაში) ან დამატებითი სიტყვების შემოტანით. ანალიზურ ენებში [[კონტექსტი]] და [[სინტაქსი]] უფრო მნიშვნელოვანია, ვიდრე [[მორფოლოგია]].
==იხილეთ აგრეთვე==
ასეთ ენათა კლასიკურ ტიპს [[ჩინური ენა|ჩინური]] და [[ვიეტნამური ენა|ვიეტნამური]] ენები წარმოადგენს. ანალიზური ელემენტები გვხვდება ასევე [[ინგლისური ენა|ინგლისურ]] ენაშიც.
