რენე მაგრიტი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ორი წელი მაგრიტმა ისწავლა ბრიუსელის ხელოვნების სამეფო აკადემიაში,რომელიც 1918 წელს დატოვა.ამ დროს მან გაიცნო ჟორჟეტა ბერგერი,რომელზედაც იქორწინა 1922წელს და გაატარა მთელი თავისი ცხოვრება 1967წლამდე.

მაგრიტი მუშაობდა აფიშებისა და რეკლამების მხატვრად ქაღალდის ქარხანაში 1926წლამდე,სანამ ბრიუსელის გალერა "სენტომ" არ მისცა მას სრული უფლება მთლიანად მხატვრობაში ჩართულიყო.

1926წელს მაგრიტი ქმნის თავის პირველ სიურეალისტურ ნახატს "დაკარგული ჟოკეი",რომელსაც თვლის პირველ წარმატებულ ნახატად ამ სტილში.1927წელს აკეთებს თავის პირველ გამოფენას.კრიტიკოსები თვლიან მას არაწარმატებულად და მაგრიტი ჟორჟეტასთან ერთად მიემგზავრება პარიზში,სადაც ეცნობა ანდრე ბრეტონს და შედის მის სიურეალისტურ რგოლში.ამ გაერთიანებაში მაგრიტმა არ დაკარგა თავისი ინდივიდუალურობა,მაგრამ ამ გაერთიანებაში შესვლა დაეხმარა მაგრიტს თავისი სტილი შეექმნა,რითიც იცნობა მისი ნახატები.მხატვარს არ ეშინოდა შეკამათებოდა სხვა სიურეალისტებს:მაგალითად,მაგრიტი უარყოფითად არის განწყობილი ფსიქოანალიზთან და მით უფრო მის ხელოვნებაში გამოვლენასთან.მართლაც,მისი შემოქმედება არაა იმდენად ფსიქოლოგიური,რამდენადაც ფილოსოფიურ-პოეტურია,ასევე ინტელექტუალური.

გალერეა "სენტოსთან" კონტრაქტის გაუქმების შემდეგ მაგრიტი ბრუნდება ბრიუსელში და კვლავ იწყებს მუშაობას რეკლამასთან,შემდეგ კი ზმასთან ერთად ხსნის სააგენტოს,რომელიც მათ სტანდარტულ შემოსავალს აძლევს.მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში მაგრიტი ცვლის თავისი ნახატების ფერს და სტილს,უახლოვდება რენიუარის სტილისტიკას:მხატვარი ტვლის უმთავრესად ხალხისთვის იმედის მიცემას.

თუმცაღა ომის შემდეგ მაგრიტი წყვეტს ასეთ მზიან ფერებში წერას და უბრუნდება თავისი ომამდელი ნახატების სტილს და საერთო აღიარებას აღწევს.