გოტჰოლდ ეფრაიმ ლესინგი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 1:
{{ინფოდაფა მწერალი
'''გოტჰოლდ ეფრაიმ ლესინგი''' (დ. [[22 იანვარი]]. [[1729]], [[კამენცი]], [[საქსონია]] — გ. [[15 თებერვალი]]. [[1781]], [[ბრაუნშვაიგი]]), [[გერმანელები|გერმანელი]] მწერალი, განმანათლებელი. გერმანული კლასიკური ლიტერატურის ერთ-ერთი ფუძემდებელი. სწავლობდა [[ლაიფციგი|ლაიფციგისა]] და [[ვიტენბერგი|ვიტენბერგის]] [[უნივერსიტეტი|უნივერსიტეტებში]]. [[1767]]-[[1769]] იყო [[ჰამბურგი|ჰამბურგის]] ეროვნული თეატრის რეცენზენტი. [[1770]]-იდან სიკვდილამდე მუშაობდა ბრაუნშვაიგის ჰერცოგის ბიბლიოთეკაში.▼
| სურათი= Gotthold Ephraim Lessing.jpg
| სურათის ზომა =
| წარწერა =
| ჩარჩო =
| ფსევდონიმი =
| დაბადების თარიღი = [[22 იანვარი]]. [[1729]]
| დაბადების ადგილი = [[კამენცი]], [[საქსონია]]
| გარდაცვალების თარიღი = [[15 თებერვალი]], [[1781]]
| გარდაცვალების ადგილი = [[ბრაუნშვაიგი]]
| საქმიანობა = მწერალი, განმანათლებელი
| ეროვნება = გერმანელი
| პერიოდი =
| ჟანრი =
| თემატიკა =
| მიმდინარეობა =
| დებიუტი =
| magnum_opus =
| გავლენა მოახდინეს =
| გავლენა მოახდინა =
| ვებგვერდი =
| ხელმოწერა =
| სქოლიო =
}}
▲'''გოტჰოლდ ეფრაიმ ლესინგი''' (დ. [[22 იანვარი]]. [[1729]], [[კამენცი]], [[საქსონია]] — გ. [[15 თებერვალი]]
გერმანული ფილოსოფიისა და საზოგადოებრივი აზრის განვითარებაში ჯეროვანი მნიშვნელობა ენიჭება ლესინგის ადრინდელ ლიტერატურულ ნიმუშებსა და კრიტიკულ გამოკვლევებს. პირველსავე პიესებში "ახალგაზრდა მეცნიერი" ([[1747]]-[[1748]]), "ქალთა მოძულე" (1748), "შინაბერა" (1748), "ებრაელები" (1749), "თავისუფლად მოაზროვნე" ([[1749]]) და სხვ., აგრეთვე [[იგავ-არაკი|იგავ-არაკებში]], ლექსებში, ეპიგრამებსა და პუბლიცისტურ გამოსვლებში ლესინგი წარმოდგება როგორც აბსოლუტიზმის იდეოლოგიის წინააღმდეგ მებრძოლი და დემოკრატიული ფენების ინტერესების დამცველი მწერალი. ლესინგის ადრინდელი კომედიებს ეტყობა ი. გოტშედის მიერ დანერგილი კლასიციზმის პოეტიკის გავლენა, რომელსაც მწერალმა მალე დააღწია თავი; შემდგომში იგი ილაშქრებდა კიდევაც კლასიცისტური ლიტერატურის წინააღმდეგ. ეს ტენდეცია გამოჩნდა ტრაგედიაში "მის სარა სამფსონი" ([[1755]]), კომედიაში "მინა ფონ ბარნჰელმი" ([[1767]]). ლესინგი დაუპირისპირდა მეშჩანური დრამის იდეურ-პოლიტიკურ შეზღუდულობას. პოლიტიკურად და სოციალურად კიდევ უფრო გამახვილებულია ტრაგედია "ემილია გალოტი" ([[1772]]). ლესინგის უკანასკნელი პიესა "ნათან ბრძენი" ([[1779]]) მიმართულია რეაქციის წინააღმდეგ.
| |||