ოკრიბა: განსხვავება გადახედვებს შორის

მაშინ, როდესაც ვაკე იმერეთში უკვე XVI საუკუნეში ყმა-მამული ძირითადად სათავადო სახლებს შორის იყო განაწილებული, ოკრიბასა და [[არგვეთი (პროვინცია)|არგვეთში]] მიწის უდიდესი ნაწილი მეფეს თუ ეკლესიას ეკუთვნოდა. დასავლეთ საქართველოში და მათ შორის ოკრიბაში ადგილ-მამულებს და ყმა-გლეხებს ფლობდნენ საბერძნეთსა და სირია-პალესტინაში არსებული ქართული მონასტრებიც. ქრისტეს საფლავის მონასტერს გლეხები ჰყავდა ოკრიბის ორ სოფელში: [[ოჯოლა]]ში (6 კომლი) და [[საწირე]]ში (32 კომლი). ისტორიული დოკუმენტები და ეთნოგრაფიული მასალები ოკრიბის სხვადასხვა სოფლების სხვადასხვა სათავადოს შემადგენლობაში ყოფნის შემთხვევებს ადასტურებენ. [[ზედუბანი (ტყიბულის მუნიციპალიტეტი)|ზედუბანი]], [[დაბაძველი (ტყიბულის მუნიციპალიტეტი)|დაბაძველი]], [[საწირე]], [[ივანოულიივანეული]], [[მანდიკორი]], [[ბობოთი (ტყიბულის მუნიციპალიტეტი)|ბობოთი]], [[ძიროვანი]] [[მხეიძეები|მხეიძეთა]] სათავადოში შედიოდა. მხეიძეების სათავადო სამეფო გადასახადებისაგან თავისუფალი იყო, საურს მხოლოდ ათი კომლი იხდიდა, საუდიეროს კი არც ერთი. აგიაშვილებს ეკუთვნოდათ [[ცუცხვათი]], [[ტყიბული]], [[სკიპი]], [[ვაშლარი]], [[ზედა ჭყეპი|ჭყეპი]], [[სოჩხეთი]], [[გურნა]], [[ახალსოფელი (ტყიბულის მუნიციპალიტეტი)|ახალსოფელი]], [[ძუყნური]], [[კისორეთი]], [[ანტორია]]. აგიაშვილები თავიანთი სათავადოს მართვაში იყენებდნენ მოურავებს ყიფიანების და ჟორჟოლაძეების აზნაურული გვარებიდან. [[ოჯოლა|ოჯოლელ]] ქელბაქიანებს ეკუთვნოდათ [[ლეყერეთი]].