მარვან II იბნ მუჰამადი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''მურვან იბნ მუჰამედ იბნ მურვანი''' ('''მურვან ყრუ''' ან '''მურვან II''') (დ. [[688]] — გ. [[750]] წლის [[აგვისტო]]) ({{lang-ar|مروان بن محمد بن مروان بن الحكم}}) — უკანასკნელი [[ხალიფა]] [[ომაიანები|ომაიანთა დინასტიისა]], მმართველობდა [[744]]-[[750]] წლებში, მოკვლამდე<ref>ქსე, ტ. ბოლო6, გვ. 433, თბ., 1983</ref>. ომაიანთა მმართველი, რომელიც [[დამასკო]]დან მართავდა ქვეყანას. სიჯიუტის გამო არაბები მეტსახელად მარვან-ჯორს ეძახდნენ. სისასტიკისათვის ქართველებმა '''მურვან-ყრუ''', ხოლო სომხებმა მურვან-ბრმა შეარქვეს.

მისი ხალიფად გახდომის პერიოდში იმპერია დაშლის პირას იყოს მისული. ანტი-უმაიადთა კოალიცია ძლიერდებოდა, განსაკუთრებით [[ირანი|ირანსა]] და [[ერაყი|ერაყში]]. შესაბამისად, მურვანის მთელი ძალისხმევა ომაიანთა იმპერიის შენარჩუნება იყო. თუმცა ამის მოხერხება შეუძლებელი აღმოჩნდა. ადრეული გამარჯვებების მიუხედავად ის საბოლოოდ მტკივნეულ დამარცხებას განიცდის აბუ ალ-აბას ალ-საფაჰთან მდ. ზაბთან ბრძოლაში. მხოლოდ ამ ბრძოლაში ომაიანთა ოჯახის 300-ზე მეტი წევრი მოკლეს. ამის შემდეგ მურვანი გამუდმებით თავშესაფრის ძიებაში იყო. თავის გადასარჩენად [[ეგვიპტე]]ს გაემართა, თუმცა [[ნილოსი|ნილოსთან]] დაიჭირეს და მოკლეს. მისი გარდაცვალების შემდეგ აბასიანებმა ომაიანთა დინასტიაც ერთიანად ამოწყვიტეს. დინასტიიდან მხოლოდ ერთი მემკვიდრე მეფისწული [[აბდ არ-რაჰმანი]] გადარჩა, რომელმათრომელმაც თავი [[ესპანეთი|ესპანეთს]] შეაფარა.