ედმუნდ ჰუსერლი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''ედმუნდ ჰუსერლი''' ({{lang-de|Edmund Husserl}}) (დ. [[8 აპრილი]], [[1859]], [[პროსნიცი]] — გ. [[26 აპრილი]], [[1938]], [[ფრაიბურგი]]), [[გერმანელები|გერმანელი]] ფილოსოფოს-იდეალისტი, ტრანსცენდენტალური ფენომენოლიგიის ფუძემდებელი.

 

 

[[გოტლობ ფრეგე|გ. ფრეგეს]] კრიტიკამ დააჩქარა ჰესერლის მიერ ფსიქოლოგიზმის უარყოფა. მეცნიერებათა ფილოსოფიის დაფუძნების ახალი პოზიცია ჰუსერლმა ჩამოაყალიბა „ლოგიკური გამოკვლევების“ 2 ტომში (1900-1901). I ტომის გამო იგი ანტიფსიქოლოგიზმის მედროშედ აღიარეს, II ტომის გამო კი ფსიქოლოგიზმის დაცვა დააბრალეს, რადგან დროსა და სივრცეში მოცემული ფაქტის ცვალებადობაში ინვარიანტული ზედროულის ძიების გზას დესკრიფციული ფაიქოლოგია უწოდა. ჰუსერლი ცოდნის ობიექტურობის საფუძვლებს სუბიექტურობაში — ობიექტების შესახებ ჩვენს ცოდნაში ეძიებდა, რასაც ხელი შეუწყო მისმა შეხვედრამ [[ვილჰელმ დილთაი|ვ. დილთაისთან]] ( [[1905]] ). განავითარა „ფილოსოფიის, როგორც მკაცრი მეცნიერების„ ([[1911]]) იდეა. ეს იდეა დაიცვა შრომაში „იდეები წმინდა ფენომენოლოგიისა და ფენომენოლოგიური ფილოსოფიისათვის“ (დაწერა 3 წიგნად, [[1913]] გამოიცა პირველი — „ზოგადი შესავალი ფენომენოლოგიაში“, სხვები კი ჰუსერლის სიკვდილის შემდეგ).

 

 

ჰუსერლის გავლენას განიცდიდნენ [[კარლ იასპერსი|კ. იასპერსი]], [[მარტინ ჰაიდეგერი|მ. ჰაიდეგერი]], [[ნიკოლაი ჰარტმანი|ნ. ჰარტმანი]], [[მაქს შელერი|მ. შელერი]], [[ჟან პოლ სარტრი|ჟ. პ. სარტრი]], მ. მერლო-პონტი და სხვები. ოციანი წლების დასაწყისში ჰუსერლის სემინარების აქტიური მონაწილე იყო პროფ. [[კონსტანტინე ბაქრაძე|კ. ბაქრაძე]]. ჰუსერლის კვლევის ცენტრი მრავალ ქვეყანაშია, არქივი და გამომცემლობა — ლუვენში.

* ''თევზაძე გ.,'' ქსე, ტ. 11, გვ. 698, თბ., 1987

 

 

[[af:Edmund Husserl]]

[[ar:إدموند هوسرل]]

[[bg:Едмунд Хусерл]]