საფარის მონასტერი: განსხვავება გადახედვებს შორის

| ტაძრის_სახელი = საფარა

| infobox_width =

| წარწერა =

| რუკა_ტიპი =

}}

 

 

კომპლექსის ყველაზე ადრინდელი შენობაა X საუკუნის მიძინების ერთნავიანი ეკლესია (ამ ეკლესიის კანკელის ფრაგმენტები ინახება საქართველოს ხელოვნების მუზეუმში). წმინდა საბას მთავარი ეკლესია, სამრეკლო და სასახლე XIII საუკუნის დასასრულისა და XIV საუკუნის დასაწყისს მიეკუთვნება, როცა სამცხეს ბექა მანდატურთუხუცესი, სარგისის ძე განაგებდა (სარგისი, ბექა და მისი ვაჟები- სარგის II და ყვარყვარე დახატულნი არიან წმინდა საბას ეკლესიის კედელზე). ჯაყელებმა საფარა თავის რეზიდენციად და საძვალედ აქციეს. ტაძრისა და კარიბჭეს სარკმლის წარწერაში მოხსენიებულია ხუროთმოძრვარი [[ფარეზასძე]]. წმინდა საბას ტაძარი შვეული კლდის პირზეა აღმართული. მის ასაშენებლად საჭირო გამხდარა არა მარტო ადგილის მოშანდაკება, არამედ კლდის ქიმზე საგანგებო საყრდენის ამოყვანაც. ძეგლის ფასადების დამუშავებაში, ორნამენტსა და ტექნიკის შესრულებაში ახლებური ხერხები ჩანს, მაგრამ წარსულთან კავშირი კვლავ საგრძნობია. ახალი ნიშნებმა თავი იჩინა, პირველ ყოვლისა, შენობათა ნაწილების შეფარდებაში (შდრ. [[ბეთანია]], [[ფიტარეთის მონასტერი |ფიტარეთი]]).

 

მონასტრის ტერიტორიაზე გაფანტული სხვა სამლოცველოები XIV-XVI საუკუნეებს მიეკუთვნება. მონასტერს თავს დაჰყურებდა ციხე, გარშემო გალავანი ერტყა. XVI საუკუნეში მიტოვებული მონასტერი XIX საუკუნეში რუსმა ბერებმა განაახლეს, ზოგი რამ ააშენეს, შეაკეთეს ან გადააკეთეს, რამაც პირვანდელი სახის დამახინჯება გამოიწვია.

საფარის მონასტერის მოღვაწეთა მთავარი წარმომადგენელია კათოლიკოსი [[არსენ I|არსენ I]] (IX ს.). X-XI საუკუნეებში აქ იღვწოდნენ [[ივანე საფარელი|ივანე]] და [[გაბრიელ საფარელი|გაბრიელ]] საფარლები, XII საუკუნეში - [[იოანე მტბევარ-საფარელი]], XII-XIII საუკუნეების მიჯნაზე - მწიგნობარი [[ეფრემი]], XVI საუკუნეში - ცნობილი კალიგრაფი [[კარგარეთელები|სვიმეონ კარგარეთელი]], XVIII-XIX საუკუნეებში - გადამწერები [[მიტროფანე საფარელი]], ქრისტესია სამადაშვილი და სხვა.

 

[[კატეგორია:სამცხე-ჯავახეთის მხარის ხუროთმოძღვრების ძეგლები]]