'''ხეთური''' ან '''ნესილური''' (ნეშური) ენა [[მკვდარი ენააენა]]ა, რომელზედაც ოდესღაც ლაპარაკობდნენ [[ხეთები]],. ხალხი, რომელთაც შექმნეს იმპერია, რომლისცენტრით ცენტრი იყო უძველესი ქალაქიქალაქ [[ხათუსა]]ში (თანამედროვე ბოღაზქოი), ჩრდილო-ცენტრალურ [[ანატოლია]]ში (თანამედროვე [[თურქეთი]]ს ტერიტორიაზე). ეს ენა გამოიყენებოდა ჩვენს წელთაღრიცხვამდე დაახლოებით 1800 წლიდან (1800 BC) 1100 BC წლამდე. არსებობს გარკვეული საბუთები იმის სასარგებლოდ, რომ ხეთურ და მის მონათესავე ენებზე ლაპარაკობდნენ ანატოლიასა და ჩრდილოეთ [[სირია]]ში, კიდევ რამდენიმე ასეული წლის განმავლობაში; ანუ. მას შემდეგ რაც [[ხეთების იმპერია]] დაინგრა და დაიწერა ბოლო ხეთური [[ლურსმული დამწერლობა|ლურსმული]] ტექსტი, კიდევ 400 წლის განმავლობაში,. დაახლოებით,ჩვენსძვ. ერამდეწ. 700 წლამდე.
ხეთური ენა არის ყველაზე ადრინდელი დოკუმენტირებული [[ინდო-ევროპული ენა]], რომელიც ხელახლა აღმოაჩინეს საუკუნეზე ცოტა მეტი ხნის გასვლის შემდეგ იმ მომენტიდან, როცა ფორმულირებული იქნა პროტო-ინდო-ევროპული ჰიპოთეზა. სტრუქტურასა და ფონოლოგიაში[[ფონოლოგია]]ში გამოკვეთილი განსხვავებების გამო ზოგიერთი თანამედროვე ლინგვისტი, განსაკუთრებით, ედგარ ჰ. სტურტევანტი და უორენ კაუგილი, გვარწმუნებს, რომ, იგიმისი დაკლასიფიცირდესკლასიფიკაცია მოხდეს, როგორც ინდო-ევროპული ენების და-ძმური ენა და არა როგორც მათი შთამომავალი ენა,. რითაც, ფაქტიურად,რითიც ყალიბდება ინდო-ხეთური ჰიპოთეზა. მრავალი მეცნიერი, მიუხედავად ამისა, მრავალი მეცნიერი აგრძელებს პროტო-ინდო-ევროპული ენის პირველადობის ტრადიციული მე-19IXX საუკუნის შეხედულებების ლობირებას და მიაჩნიათ, რომ ხეთურის უჩვეულო თვისებები ძირითადად მისი გვიანდელი ინოვაციების შედეგია.
