ნიკო დადიანი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 3:
'''ნიკო დავითის ძე დადიანი''' (დ. [[ 4 იანვარი]], [[1847]], [[ზუგდიდი]] ― გ. [[23 იანვარი]], [[1903]], [[სანქტ-პეტერბურგი]]), [[სამეგრელო|სამეგრელოს]] უკანასკნელი მთავარი (* [[1853]]-იდან), რუსეთის არმიის გენერალ-მაიორი ([[1878]]).
 
განათლება [[პარიზი|პარიზში]] მიიღო. მისი მცირეწლოვნების გამო სამთავროს განაგებდა დედამისი [[ეკატერინე ჭავჭავაძე]], რომლის დროსაც ([[1857]]) ფაქტობრივად სამეგრელოში მთავრობა გაუქმდა. [[1868]] წელს დადიანმა უარი თქვა (დე-იურე) სამეგრელოს მთავრის ტიტულზე. [[1875]]-იდან წლიიდან მსახურობდა კავალერგარდის პოლკში. მონაწილეობდა [[რუსეთ-ოსმალეთის ომი (1877-1878)|რუსეთ-ოსმალეთის ომში]] (1877—18781877–1878). [[1877]]-დან წლიდან პოლკოვნიკი. ბულგარეთის[[ბულგარეთი]]ს ტახტიდან [[ბატენბერგი|ბატენბერგის]] ჩამოგდების ([[1886]] წლის [[21 აგვისტო]]) შემდეგ რუსეთის მთავრობამ დადიანი ბულგარეთის მთავრის კანდიდატად წამოაყენა. დადიანმა თავისი ბიბლიოთეკა (169 ხელნაწერი და წიგნები) უსასყიდლოდ გადასცა [[ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოება|ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას]].
 
{{Commonscat|Niko Dadiani}}
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/ნიკო_დადიანი“-დან