იესე (ალიყული-ხანი): განსხვავება გადახედვებს შორის

}}

 

 

[[1705]]-[[1714]] ირანში შაჰის სამსახურში იყო. ებრძოდა შაჰის წინააღმდეგ აჯანყებულ ავღანელებს ჯერ ბიძამისის - ქართლის მეფე [[გიორგი XI| გიორგი XI-ის]], ხოლო შემდეგ ძმის - ქართლის მეფე [[ქაიხოსრო (მეფე)|ქაიხოსროს]] მეთაურობით. [[1708]] გიორგი XI-მ ქირმანის (ქალაქი და ისტორიული ოლქი ირანის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილში) ნაიბად დაინიშნა, [[1709]] (გიორგი XI-ის დაღუპვის შემდეგ) შაჰმა ქირმანის ბეგლარბეგობა უბოძა. იესეს მუსლიმანური სახელი ალიყული-ხანი ეწოდა. [[1711]] დაინიშნა თოფჩიბაშად (არტილერიის უფროსი). [[1714]], როცა ვახტანგმა (შემდეგში ვახტანგ VI) უარი თქვა მაჰმადოანობის მიღებაზე, შაჰმა იესე ქართლის მეფედ დაამტკიცა. ქართლის ჯარით ეხმარებოდა კახეთის მეფე [[დავით II, იმამყული-ხანი|დავით II-ს]] (იმამყული-ხანს) ლეკების შემოსევათა მოგერიებაში. [[1716]], როცა ქართლის მეფობა ვახტანგმა მიიღო, იესე თელავს გაიხიზნა, მაგრამ შეიპყრეს და გადასცეს [[ბაქარი|ბაქარს]], რომელიც ქართლს განაგებდა.

 

თბილისის სასახლეში პატიმრად ყოფნის დროს იესემ უარყო [[მაჰმადიანობა]] და [[ქრისტიანობა]]ს დაუბრუნდა. [[1721]] ვახტანგ VI-მ იესე გაათავისუფლა, დაუბრუნა წართმეული ქონება, უბოძა მუხრანი და მსაჯულთუხუცესობა (მდივანბეგობა). [[1723]], როცა შაჰ-თამაზ II-მ ქართლის მეფობა კახეთის მეფე [[კონსტანტინე II (მაჰმად ყული-ხანი)|კონსტანტინე II-ს]] (მაჰმადყული-ხანს) მისცა და მან [[თბილისი]] დაიკავა, იესე ვახტანგ VI-ის დავალებით ბაქართან ერთად მიეგება თბილისის ასაღებად მოსულ ოსმალთა ჯარს. ოსმალები თბილისში შევიდნენ, კონსტანტინე დააპატიმრეს და ქართლის გამგებლობა ბაქარს გადასცეს. ბაქარის ოსმალთაგან განდგომის შემდეგ, [[1724]], იესე შეურიგდა დამპყრობლებს, კვლავ გამაჰმადიანდა და მუსტაფა ეწოდა. თუმცა ოსმალებმა ქართლის გამგებლობა იესეს მისცეს, ფაქტობრივი მმართველი ოსმალთა ფაშა იყო. იესე მტერთან ერთად ებრძოდა ვახტანგ VI-სა და ბაქარს.

{{დაიწყე დაფა}}

{{მემკვიდრეობის დაფა|წინამორბედი= [[ქაიხოსრო (მეფე)|ქაიხოსრო]] | ტიტული=[[ქართლის მეფეები|ქართლის მეფე]] | წლები=[[1714]] - [[1716]]| შემდეგი = [[ბაქარი]]}}