აფხაზურ საზოგადოებაში სტუმართმოყვარეობის წესი უმნიშვნელოვანესი ტრადიცია იყო, სტუმრის ღირსეულად გამასპინძლება წმინდა კაონადკანონად ითვლებოდა. [[ვახუშტი ბატონიშვილი]] აფხაზებზე წერს: „უყუართ სტუმარი და პატივსა უყოფენ, დაშეიწყნარებენდა შეიწყნარებენ ფრიად“<ref>ვახუშტი ბატონიშვილი, აღწერა სამეფოსა საქართველოსა // ტექსტი დადგენილი ყველა ძირითადი ხელნაწერის მიხედვით ს. ყაუხჩიშვილის მიერ, თბილისი, 1973, გვ. 786</ref>. აფხაზის სახლი ყოველთვის ღია იყო სტუმრისათვის. ნებისმიერ მგზავრს, განურჩევლად ეროვნებისა და [[რელიგია|სარწმუნოებისა]] შეეძლო შესულიყო პირველივე შემხვედრი აფხაზის ეზოში, სადაც მას დიდი პატივით ხვდებოდნენ. ტრადიციის თანახმად, სტუმარს არ ეკითხებოდნენ, ვინ იყო და სად მიდიოდა; მასპინძელი ვერც მშვიდობით მოსულ მტერს აკადრებდა ცუდს, მეტიც, საჭიროების შემთხვევაში მასპინძელი ვალდებული იყო საკუთარი სისხლის ფასად დაეცვა სტუმრის სიცოცხლე. აფხაზურ კულტურაში სტუმართმოყვარეობის ტრადიცია [[#სისხლის აღება|სისხლის აღებაზე]] მაღლა იდგა, ისევე როგორც სხვა [[კავკასია|კავკასიურ]] კულტურებში. აფხაზი ხალხის ცხოვრებაში ეს ტრადიცია დღესაც მნიშვნელოვან როლს ასრულებს<ref name="PDF3"/>.
