აფხაზები: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[IX საუკუნე|IX]]-[[X საუკუნე]]ებში დასავლეთ საქართველოს, [[აფხაზთა სამეფო]]ს [[ქრისტიანობა|ქრისტიანული]] მრევლი აფხაზთა მეფეების აქტიური მონაწილეობით საბოლოოდ გამოეყო ბერძნულ ეკლესიას და ეკლესიურად [[მცხეთა]]ს დაექვემდებარა. ეს საკითხი საგანგებოდ შეისწავლეს [[ივანე ჯავახიშვილი|ივანე ჯავახიშვილმა]], [[ნიკოლოზ ბერძენიშვილი|ნიკოლოზ ბერძენიშვილმა]], [[პავლე ინგოროყვა]]მ, [[კორნელი კეკელიძე]]მ, [[სიმონ ყაუხჩიშვილი|სიმონ ყაუხჩიშვიმა]], [[ზურაბ ანჩაბაძე]]მ, მარიკა ლორთქიფანიძემ<ref>მ. ლორთქიფანიძე, ეგრის-აფხაზეთი, საქართველოს ისტორიის ნარკვევები, II, თბილისი, 1973, გვ. 422-428</ref>

[[პავლე ინგოროყვა]]ს აზრით ეს საეკლესიო რეფორმა [[აფხაზეთის სამეფო]]ში [[ქართული ენა|ქართული ენის]]ა და [[ქართული დამწერლობა|მწიგნობრობის]] გავრცელებასა და [[საქართველო]]ს ნაციონალიზაციას ისახავდა მიზნად. იგი შენიშნავს<ref>პ. ინგოროყვა, გიორგი მერჩულე, თბილისი, 1954, გვ. 249</ref>:

[[IX საუკუნე|IX საუკუნიდან]] აფხაზებში (საკუთრივ აფხაზებში) [[ქართული ენა|ქართულმა ენამ]] გაბატონებული მდგომარეობა მოიპოვა. მან სბოლოოდ გამოდევნა [[ბერძნული ენა]] როგორც საეკლესიო, ისე საერო ცხოვრებიდან<ref>ს. ჯანაშია, აფხაზთა სამეფოს ისტორიიდან, შრომები, II, თბილისი, 1952, გვ. 306</ref>.