პრჟემისლ II (პოლონეთი): განსხვავება გადახედვებს შორის

პრჟემისლ II ხელმძღვანელობდა რა ანრისადმი დახმარების სურვილით (ალბათ იყო პოლიტიკური შეთანხმებები) გადაყვიტა აეღო თავზე ინიციატივა, და ჩაუდგა სათავეში პოზნანის, ვროცლავის (რომლებიც როგორც წესი ანრის ეთგულები იყვნენ} და გლოგოვის (ამ მიწების მთავრის ანრი III-ის მეთაურობით) მებრძოლ რაინდებს და შეიარაღებულ ძალებს რათა გაენთავისუფლებინათ მთავარი ანრი IV ლეგნიცის ციხიდან<ref>კ. ოზოგი, პრჟემისლ II, [w:] პიასტოვიე. ბიოგრაფიული ლექსიკონი, კრაკოვი 1999, ფ. 155.</ref>. ლეგნიც-იავორსკების ძალების სათავეში იყვნენ ბოლესლავ როგატკა და მისი უფროსი ვაჟი [[ანრი V (სილეზია)|ანრი V]] სილეზიის მთავარი და ლეგნიცის ბატონი. ორი მტრული არმიის შეტაკება მოხდა [[1277]] წლის 24 აპრილს ზაბკოვიც სლასკის ახლოს სოფელ სტოლეცთან. ბრძოლა იმ დროისათვის ძალიან სისხლიანი იყო და მიმდიანრეობდა თითქმის მთელი დღე.

თავიდან თითქოს ჩანდა რომ იმარჯვებდა პოზნან-გლოგი-ვროცლავის კოალიცია, სიტუაცია ისეთი ნათელი ჩანდა რომ ლეგნიც-იავორსკის ჯარი ბოლესლავ II და ჯარის ნაწილი გაიქცა ბრძოლის ველიდან. თუმცა მისი ვაჟი ანრი V არ შემცბარა და ამხნევებდა თავის მებრძოლ რაინდებს, თითქოს წაგებულ ბრძოლას წარმატებად აქცევდა, და ამასთან სრულ გამარჯვებად. მაგრამ ეს ლეგნიცის მთავრისთვის იყო, როგორც [[იან დლუგოში]] წერდა თავის ქრონიკაში, სალხინო გამარჯვება, რადგანაც "ამ ბრძოლაში იმდენად ბევრი ადამიანი დაიღუპა რომ, ლეგნიცის რაინდებმა გაიმარჯვეს მაგრამ, მათ არ შეეძლოთ დამარცხებულებზე ჯავრის ყრა, რადგანც მათმა ძვირი ფასი გადაიხადეს გამარჯვებისათვის"<ref>იან დლუგოში (J. Długosz), Roczniki, czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego, თავი. VII, ფ. 250</ref>. დატყვევება, თუ კი მას ჰქონდა ადგილი, გრძელდებოდა ძალიან მოკლე დროის განმავლობაში. საწინააღმდეგო არგუმენტს წარმოადგენს ის, რომ არაფერია ცნობილი რამენაირი დანაკარგის შესახემ რომელიც პოზნანის მთავარს განეცადოს განთავისუფლების სანაცვლოდ.

 

==შენიშვნები==