დუტუ მეგრელი: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

 

ოდესის უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ, [[1893]] წელს დიმიტრი ხოშტარია დაბრუნდა სამშობლოში, მაგრამ აქ სამუშაო არ მისცეს და იძულებული გახდა ემსახურნა გადასახადთა ინსპექტორად და საგუბერნიო საგლეხო საქმეთა საკრებულოს წევრად [[ყარსი|ყარსის]] ოლქსა და [[ერევანი|ერევნისა]] და [[განჯა|განჯის]] გუბერნიებში.

 

 

[[1917]] წლიდან დიმიტრი ხოშტარია სამუდამოდ გადმოდის [[თბილისი|თბილისში]], სადაც მუშაობას იწყებს მეხუთე კლასის საგანგებო საქმეთა მოხელედ [[ამიერკავკასია|ამიერკავკასიის]] განსაკუთრებული კომიტეტის სამმართველოში. შემდეგ მსახურობს საქართველოს დამფუძნებელი კრების საქმეთა სამმართველოში და თბილისის ოლქის სასამარლთოს წეევრად. ამ პეროდში დუტუ მეგრელის მრავალრიცხოვანი ოჯახი კვლავ მძიმე ეკონომიკურ მდგომარეობაშია.

საბჭოთა ხელისუფლების მოსვლის პერიოდში ხანდაზმულმა პოეტმა სამსახური დაიწყო საფინანსო კომისარიატში ჯერ განსაკუთრებული საგადასახადო საბჭოს წევრად, ხოლო შემდეგ გადაყვანილ იქნა უფროს რევიზორ-ინსტრუქტორად.

 

 

 

 

დუტუ მეგრელმა ლექსების წერა ჯერ კიდევ გიმნაზიაში სწავლის დროს დაიწყო. მისი პირველი ლექსი გამოქვეყნდა [[1888]] წელს სალიტერატურო და სამხატვრო გაზეთ «თეატრში»; [[1891]] წელს ქუთაისის კრებულმა «ცდამ» დუტუ მეგრელის ხელმოწერით დაბეჭდა «შვილი და დედა» (ამბავი). მალე მწერალმა, ახალი ლექსებისა და მოთხრობების პარალელურად, გამოაქვეყნა პუბლიცისტური და თეორიულ-ლიტერატურული ხასიათის წერილები. შექმნა დრამატული პოემები და პიესები. [[1892]] წელს გამოქვეყნდა მწერლის პირველი წიგნი ''სურათები ჩვენი ცხოვრებიდან'', ხოლო [[1893]] წელს - მისი ლექსების კრებული ''ცრემლები'', რომლის სალიტერატურო კრიტიკამ და მკითხველმა საზოგადოებრიობამ გულთბილად მიიღო.

 

მწერალი დიდ მნიშვნელობას ანიჭებს შემოქმედებასა და ხალხის სიახლოვეს, მათს სულიერ ერთობას. მნიშვნელოვანია დუტუ მეგრელის ლიტერატურული წერილები; მათ ავტორს სწორად ესმის ხელოვნების ბუნება და მისი დანიშნულება. ქართულ ლიტერატურათმცოდნეობაში დუტუ მეგრელმა ერთ-ერთმა პირველმა გაილაშქრა [[დეკადენტიზმი|დეკადენტიზმის]] წინააღმდეგ და იგი შეეცადა აეხსნა რეალისტური შემოქმედების ხასიათი. მწერალი აკრიტიკებს [[ფორმალიზმი|ფორმალიზმსა]] და [[ნატურალიზმი|ნატურალიზმს]], როგორც ორ უკიდურესობას იმდროინდელ ხელოვნებაში, იცავს ჭეშმარიტი [[რეალიზმი|რეალიზმის]] პრინციპს.

[[კატეგორია:ქართველი მწერლები]]

[[კატეგორია: ქართველი პოეტები]]