'''სიმრავლეთა თეორია''' -— [[მათემატიკა|მათემატიკის]] დარგი [[სიმრავლე|სიმრავლეების]] შესახებ. სიმრევლეთა თეორიას ეფუძნება რიგი მათემატიკირი დისციპლინებისა, მათ შორის: [[ალგებრა]], [[მათემატიკური ანალიზი|ანალიზი]], [[ტოპოლოგია]], [[ალბათობის თეორია]].
[[XIX საუკუნე|მე–19XIX საუკუნის]] ბოლოს გერმანელმა მათემატიკოსმა [[გეორგ კანტორი, გეორგ|გეორგ კანტორმა]] შექმნა მათემატიკის სტანდარტიზაციის მისეული პროგრამა, რომლის მიხედვით ყველა მათემატიკური ობიექტი "სიმრავლე"„სიმრავლე“ უნდა ყოფილიყო, სიმრავლეს კი კანტორი მხოლოდ ზედაპირულად განმარტავდა, როგორც "ბევრი„ბევრი გააზრებული ერთიანად"ერთიანად“ და ა. შ. კანტორის ამგვარი დამოკიდებულება თვით სიმრავლის ცნების მიმართ იმაშიც აისახება, რომ იგი თავის თეორიას ეძახდა არა "სიმრავლეთა„სიმრავლეთა თეორიას"თეორიას“ არამედ ''სწავლებას'' სიმრავლეების შესახებ (Mengenlehre). დღეს ეს თეორია ხშირად ცნობილია "გულუბრყვილო„გულუბრყვილო სიმრავლეთა თეორიის"თეორიის“ სახელით.
მე–20XX საუკუნის დასაწყისში [[რასელი, ბერტრან|ბერტრან რასელი]] გულუბრყვილო სიმრავლეთა თეორიის შესწავლისას მივიდა პარადოქსთან (მას შემდეგ ცნობილი როგორც [[რასელის პარადოქსი]]), რითაც ნათელი გახდა, რომ სიმრავლეთა თეორია უფრო მკაცრ ლოგიკურ დაფუძნებას მოითხოვდა. ამგვარად [[ჰილბერტი, დავიდ|დავიდ ჰილბერტისჰილბერტი]]ს და სხვების მიერ შემუშავებული იქნა სხვადასხვა აქსიომატური სიმრავლეთა თეორიები.
დღესდღეობით სიმრავლეთა თეორიის ყველაზე უფრო გავრცელებული აქსიომატიური თეორიაა [[ცერმელო–ფრანკელის სიმრავლეთა თეორია|ცერმელო–ფრანკელის]] თეორია.
