[[1929]] წელს დაამთავრა [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტი. 1935 წლიდან მუშაობსმუშაობდა შ. რუსთაველის სახელობის ქართული ლიტერატურის ისტორიის ინსტიტუტში. იმედაშვილის კვლევის საგანი ძვ.ძველი ქართილიქართული საერო და სასულიერო მწერლობის, უპირატესად –[[ვეფხისტყაოსანი|ვეფხისტყაოსნის]] პოეტიკისა და სტილის საკითხებია. მის წიგნში "რუსთველოლოგია" (1941) ისტორიულ-კრიტიკულ მიმოხილვასთან ერთად შეჯამებულია კვლევის ძირითადი ისტორიოულიისტორიული ეტაპები და უმთავრესი პრობლემატიკა. იმედაშვილის ფუნდამენტური ნაშრომი "რუსთველოლოგიური ლიტერატურა" (1957) შეიცავს 1712-1956 წლების ბიბლიოგრაფიულ ანოტაციებს. მისი მუშაობის შედეგები განზოგადებულია გამოკვლევაში "ვეფხისტყაოსანი და ქართული კულტურა" (1968). აღსანიშნავია იმედაშვილის მონოგრაფიები: "ქართული საგალობლის პოეტიკის საკითხები" (1960), "რაინდული რომანი ქართულ მწერლობაში" (1965) და გამოკვლევები ძვ.ძველ ქართულ ეპიკურ ძეგლებზე ([[ამირანდარეჯანიანი|"ამირანდარეჯანიანი"]], [[სეილანიანი|"სეილანიანი"]], [[სირინოზიანი|"სირინოზიანი"]]).