'''მაქსიმე II''' (გვარად აბაშიძე) (― † [[30 მაისი]]., [[1795]]), დასავლეთ საქართველოს[[საქართველო]]ს [[კათალიკოსკათოლიკოს-პატრიარქი]] [[1776]]-95[[1795]] წლებში, ქუთათელი - ქუთაისის ღვთისმშობლის ტაძის ეპისკოპოსი მიტროპოლიტის წოდებითხარისხით [[1759]]-81[[1781]] წლებში. [[1770]]-მდე რეზიდენცია ჰქონდა მაღლაკში, სადაც ააგო მცირე ეკლესია და გადმოასვენა ღვთისმშობლის ხატი. ენერგიულად იბრძოდა ტყვითტყვეებით მოვაჭრე თავადთა წინააღმდეგ, ზოგიერთს უკანვე გამოასყიდვინა ოსმალებისათვის მიყიდული ქართველები. [[1777]] წელს გურიისა და ოდიშის მთავრებს დააბრუნებინა მითვისებული საეკლესიო მამულები, აღადგინა საეპისკოპოსოები, აღკვეთა საკათალიკოსოსაკათოლიკოსო მამულების გაცემა მეფის მოურავებსა და მოხელეებზე. [[1781]] წელს [[სოლომონ I]]-თან უთანხმოების გამო მაქსიმე II აღმოსავლეთ საქარტველოშისაქართველოში გადავიდა, საიდანაც დაბრუნდა [[1784]] წელს, სოლომონ I-ის გარდაცვალების შემდეგ. [[1768]]-69[[1769]] წლებში მაქსიმე II სოლომონ I-ის ელჩი იყო რუსეთის სამეფო კარზე, [[1784]]-86[[1786]] წლებში კი - [[დავით II]]-ისა (ზურაბ წერეთელთან და დავით კვინიხიძესთან ერთად). პეტერბურგიდან უკან დაბრუნებული მაქსიმე II ასტრახანში დარჩა საცხოვრებლად. [[1792]] წლის შემდეგ კიევს გაემგზავრა, სადაც გარდაიცვალა. დასაფლავებულია კიევ-პეჩერისპეჩორის ლავრაში.
