|
==ბიოგრაფია==
[[1922]] წელს სწავლობდა [[თბილისის სამხატვრო აკადემია|თბილისის სამხატვრო აკადემიაში]]. იყო [[გაბაშვილი, გიორგი ივანესგაბაშვილი ძე(მხატვარი)|გ. გაბაშვილის ]] მოწაფე. იმავე წელს, როგორც აკადემიის სტიპენდიანტი, საზღვარგარეთ მიავლინეს და სწავლა გააგრძელა პარიზში, [[კოლაროსის აკადემია|კოლაროსის აკადემიაში]]ში ([[1922]]-[[1927]]). [[1927]] წელს დაბრუნდა სამშობლოში. ახვლედიანის მკაფიო ინდივიდუალურობა და თვითმყოფადობა მხატვრის ყველა ჟანრში გამოვლინდა. განსაკუთრებით დიდია მისი წვლილი ქართული პეიზაჟური მხატვრობის განვითარებაში. ხატავდა საქართველოს ბუნების სურათებს, ქალაქის პეიზაჟებს, რომლებიც გამოირჩევა ემოციურობით, რომანტიკულობით, მდიდარი ფერადოვნებით, ზოგჯერ - ხაზგასმული დეკორატიულობით, კომპოზიციის აგების სიმახვილით, ყოველთვის საგრძნობია განწყობილება - ზოგჯერ ხალისინი და სადღესასწაულო, ზოგჯერ - სევდიანი, ზოგჯერ დრამატულიც.
განსაკუთრებული სიყვარულითა და ინტიმური გრძნობით არის შესრულებული თბილისის, სიღნაღისა და თელავის ძველი უბნებისადმი მიძღვნილი პეიზაჟები. მისი მნიშვნელოვანი ფერწერული ნამუშევრებია: "ძველი„ძველი თბილისი"თბილისი“ ([[1924]], კერძო კუთვნილება, თბილისი), "კახეთი„კახეთი-ზამთარი"ზამთარი“ ([[1924]], საქართველოს ხელოვნების მუზეუმი, თბილისი), "ძველი„ძველი თბილისი"თბილისი“ ([[1926]], კერძო კუთვნილება, პარიზი), "პარიზის„პარიზის ერთ-ერთი კუთხე"კუთხე“ ([[1926]], საქართველოს ხელოვნების მუზეუმი, თბილისი), "თელავი"„თელავი“ ([[1927]], კერძო კუთვნილება, თბილისი), "ალაზნის„ალაზნის ველი"ველი“ ([[1954]]), "იმერეთი"„იმერეთი“ ([[1956]], ორივე საქართველოს სურათების გლერეა, [[თბილისი]]), "შემოდგომა"„შემოდგომა“ ([[1959]], კერძო კუთვნილება, თბილისი) და სხვა.
ახვლედიანმა დიდი ამაგი დასდო ქართული სცენოგრაფიის განვითარებას. თეატრის მხატვრად მუშაობა [[1928]]-იდან დაიწყო [[მარჯანიშვილის თეატრი|კ. მარჯანიშვილის თეატრში]] ([[ქუთაისი]]) და არ შეუწყვეტია მთელი სიცოცხლის მანძილზე. გააფორმა 72 [[სპექტაკლი]], როგორც [[თბილისი]]ს და საქართველოს სხვა ქალაქების, ისე მოსკოვის, ლენინგრადის, კიევისა და ხარკოვის თეატრებში.
აღსანიშნავია [[ზაქარია ფალიაშვილი|ზ. ფალიაშვილის]] "აბესალომ„აბესალომ და ეთერი"ეთერი“ ([[1942]]-[[1943]], [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი]]), [[ზურაბ ანტონოვი|ზ. ანტონოვის]] "მზის„მზის დაბნელება საქართველოში"საქართველოში“ ([[1932]]-[[1933]], კ. მარჯანიშვილის თეატრი), [[ჯაკომო პუჩინი|ჯ. პუჩინის]] "ბოჰემა"„ბოჰემა“ ([[1944]]-[[1945]], მოსკოვის ჩაიკოვსკის სახელობის საოპერო სტუდია), [[ჯუზეპე ვერდი|ჯ. ვერდის]] "„[[ბალ-მასკარადი]] "“ ([[1955]]-[[1956]], კიევის შევჩენკოს სახელობის ოპერისა და ბალეტის თეატრი) და სხვა. ახვლედიანი ნაყოფიერად მუშაობდა წიგნის გრაფიკაშიც. მას ეკუთვნის [[ვაჟა-ფშაველა]]ს მოთხრობებისა და პოემების, [[მარკ ტვენი]]ს "ტომ„ტომ სოიერის თავგადასავალი"თავგადასავალი“, [[ჰენრი ლონგფელო|ჰ. ლონგფელოს]] "ჰაიავათას„ჰაიავათას სიმღერის"სიმღერის“, [[ვიქტორ ჰიუგო|ვ. ჰიუგოს]] რომანის "კაცი„კაცი, რომელიც იცინის"იცინის“, დ. კასრაძის ზღაპრის "ქალ„ქალ- პეპელას"პეპელას“ ილუსტრაციები. მის სახელს ატარებს თბილისის [[ბავშვთა სურათების გალერეა]]. მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები. ▼[[სურათი:Akhvlediani6.jpg|thumb|left|"ზამთარი"]]
▲აღსანიშნავია [[ზაქარია ფალიაშვილი|ზ. ფალიაშვილის]] "აბესალომ და ეთერი" ([[1942]]-[[1943]], [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი]]), [[ზურაბ ანტონოვი|ზ. ანტონოვის]] "მზის დაბნელება საქართველოში" ([[1932]]-[[1933]], კ. მარჯანიშვილის თეატრი), [[ჯაკომო პუჩინი|ჯ. პუჩინის]] "ბოჰემა" ([[1944]]-[[1945]], მოსკოვის ჩაიკოვსკის სახელობის საოპერო სტუდია), [[ჯუზეპე ვერდი|ჯ. ვერდის]] "[[ბალ-მასკარადი]]" ([[1955]]-[[1956]], კიევის შევჩენკოს სახელობის ოპერისა და ბალეტის თეატრი) და სხვა. ახვლედიანი ნაყოფიერად მუშაობდა წიგნის გრაფიკაშიც. მას ეკუთვნის [[ვაჟა-ფშაველა]]ს მოთხრობებისა და პოემების, [[მარკ ტვენი]]ს "ტომ სოიერის თავგადასავალი", [[ჰენრი ლონგფელო|ჰ. ლონგფელოს]] "ჰაიავათას სიმღერის", [[ვიქტორ ჰიუგო|ვ. ჰიუგოს]] რომანის "კაცი, რომელიც იცინის", დ. კასრაძის ზღაპრის "ქალ-პეპელას" ილუსტრაციები. მის სახელს ატარებს თბილისის [[ბავშვთა სურათების გალერეა]]. მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები.
==ლიტერატურა==
|
