ევგენი მიქელაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1:
[[Fileფაილი:Mikeladze.jpg|thumb|ევგენი მიქელაძე]]
[[ფაილი:Evgeny_mikkeladze1.jpg|thumb|სკულპტურის ავტორი – გიორგი შხვაცაბაია.]]
'''ევგენი მიქელაძე''' (დ. [[27 ივნისი]], [[1903]], [[ბაქო]] – გ. [[1937]], [[თბილისი]] – რეპრესირებულია), გამოჩენილი ქართველი დირიჟორი, ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე.
 
დაამთავრა [[პეტერბურგიპეტერბურგის კონსერვატორია]]ს კონსერვატორია (ნ. მალკოსა და ა. გაუკის ხელმძღვანელობით). 1931–1937 წლებში [[თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრი|ოპერისა და ბალეტის თეატრის]] დირიჟორი იყო (1933 წლიდან – მთავარი დირიჟორი, 1937 წელს – სამხატვრო ხელმძღვანელი). 1933–1937 წლებში ხელმძღვანელობდა მის მიერ დაარსებულ საქართველოს სიმფონიურ ორკესტრს. მის რეპერტუარში იყო [[ბეთჰოვენი]]ს, [[ვაგნერი]]ს, [[ფრანც შუბერტი|შუბერტის]], [[ბრამსი]]ს, [[ბერლიოზი]]ს, [[პეტრე ჩაიკოვსკი|ჩაიკოვსკის]], [[სერგეი პროკოფიევი|პროკოფიევის]], [[იგორ სტრავინსკი|სტრავინსკის]] და სხვა ქმნილებანი. მიქელაძის საოპერო რეპერტუარში განსაკუთრებით გამოირჩეოდა [[ჟორჟ ბიზე|ბიზეს]] „კარმენი“, [[ჯუზეპე ვერდი|ვერდის]] „[[აიდა (ოპერა)|აიდა]]“ , „ოტელო“, [[ალექსანდრე ბოროდინი|ბოროდინის]] „თავადი იგორი“, [[ჯაკომო პუჩინი|პუჩინის]] „ტოსკა“, [[შარლ გუნო|გუნოს]] „ფაუსტი“, [[მოდესტ მუსორგსკი|მუსორგსკის]] „ბორის გოდუნოვი“, [[მელიტონ ბალანჩივაძე|მელიტონ ბალანჩივაძის]] „დარეჯან ცბიერი“, [[დიმიტრი არაყიშვილი|დიმიტრი არაყიშვილის]] „თქმულება შოთა რუსთაველზე“.
 
[[File:Evgeny_mikkeladze1.jpg|thumb|left|]]
მისი ხელოვნებისათვის დამახასიათებელი იყო მასშტაბურობა, მგზნებარე ტემპერამენტი, შინაგანი დისციპლინა. ევგენი მიქელაძემ ფართო მასშტაბით მოიპოვა დიდი ავტორიტეტი, მან სრულყო ქართული ეროვნული სადირიჟორო ხელოვნება.
სკულპტურის ავტორი – გიორგი შხვაცაბაია.
==წყაროები==